ἐλάττωμα: Difference between revisions
τούτου δὲ συμβαίνοντος ἀναγκαῖον γίγνεσθαι πάροδον καὶ τροπὰς τῶν ἐνδεδεμένων ἄστρων → but if this were so, there would have to be passings and turnings of the fixed stars
(11) |
(4) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=το (AM [[ἐλάττωμα]])<br /><b>1.</b> [[μειονέκτημα]]<br /><b>2.</b> [[μειονέκτημα]], σωματική [[ατέλεια]] («σωματικό [[ελάττωμα]]», «[[ἐλάττωμα]] περὶ τὴν ὄψιν», «[[ἐλάττωμα]] περὶ τὴν λέξιν»)<br /><b>3.</b> [[μειονέκτημα]], ψυχική ή [[ηθική]] [[κατωτερότητα]] («το [[ελάττωμα]] της κλεπτομανίας», «τὰ τῶν παιδικῶν ἐλαττώματα»)<br /><b>μσν.</b><br />(για περιουσιακά στοιχεία) [[κατάχρηση]]<br /><b>αρχ.</b><br />[[απώλεια]], [[ήττα]]. | |mltxt=το (AM [[ἐλάττωμα]])<br /><b>1.</b> [[μειονέκτημα]]<br /><b>2.</b> [[μειονέκτημα]], σωματική [[ατέλεια]] («σωματικό [[ελάττωμα]]», «[[ἐλάττωμα]] περὶ τὴν ὄψιν», «[[ἐλάττωμα]] περὶ τὴν λέξιν»)<br /><b>3.</b> [[μειονέκτημα]], ψυχική ή [[ηθική]] [[κατωτερότητα]] («το [[ελάττωμα]] της κλεπτομανίας», «τὰ τῶν παιδικῶν ἐλαττώματα»)<br /><b>μσν.</b><br />(για περιουσιακά στοιχεία) [[κατάχρηση]]<br /><b>αρχ.</b><br />[[απώλεια]], [[ήττα]]. | ||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''ἐλάττωμα:''' -ατος, τό ([[ἐλαττόω]]), [[μειονέκτημα]], [[ελάττωμα]], [[αδυναμία]], σε Δημ. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 22:36, 30 December 2018
English (LSJ)
ατος, τό,
A inferiority, disadvantage, D.18.237, Phld.Rh.2.29S.; ἐ. ποιεῖν Plb.6.16.3. 2 loss, defeat, IPE 12.32B15 (pl., Olbia, iii B.C.), Plb.1.32.2, Onos.32.8 (pl.), etc. 3 defect, κατὰ τὴν ὄψιν D.H.5.23; περὶ τὴν λέξιν Id.Th.35; τὰ τῶν παιδικῶν ἐ. Chor.inRh.Mus.49.510; δωματικὰ ἐ. Hierocl.p.49A., cf. Phld.Ir.p.52 W., al., Iamb.Protr.20 (v. ἐλάσσωμα).
Greek (Liddell-Scott)
ἐλάττωμα: τό, μειονέκτημα, Δημ. 306. 12. 2) ἀπώλεια, ἧττα, Συλλ. Ἐπιγρ. 2058Β. 15, Πολύβ. 1 32. 2. κτλ. 3) ἐλάττωμα, ὡς καὶ νῦν, κατὰ τὴν ὄψιν Διον. Ἁλ. 5. 23.
French (Bailly abrégé)
att. c. ἐλάσσωμα.
Greek Monolingual
το (AM ἐλάττωμα)
1. μειονέκτημα
2. μειονέκτημα, σωματική ατέλεια («σωματικό ελάττωμα», «ἐλάττωμα περὶ τὴν ὄψιν», «ἐλάττωμα περὶ τὴν λέξιν»)
3. μειονέκτημα, ψυχική ή ηθική κατωτερότητα («το ελάττωμα της κλεπτομανίας», «τὰ τῶν παιδικῶν ἐλαττώματα»)
μσν.
(για περιουσιακά στοιχεία) κατάχρηση
αρχ.
απώλεια, ήττα.
Greek Monotonic
ἐλάττωμα: -ατος, τό (ἐλαττόω), μειονέκτημα, ελάττωμα, αδυναμία, σε Δημ.
