μυγμός

English (LSJ)

ὁ, A utterance of the sound μὺ μῦ, moaning, whimpering (v. μύζω), ascribed to the sleeping Furies in A.Eu.117, 120; of wounded men or dogs, D.S.17.11, 92; μ. ἀνθρώπινος, of the κυνοκέφαλος, Id.3.35; μ. βρεφῶν, = Lat. vagitus, Gloss.; of the noise of the fish γλάνις, Arist.HA621a29. II utterance of the sound μ. D.T.631.18 (pl.), D.H.Comp.14, Praxiph. ap. Demetr.Eloc.57 (pl.), S.E.M.1.102.

German (Pape)

[Seite 213] ὁ, der Ton, den man hervorbringt, wenn man mit geschlossenen Lippen den Athem heftig hervorstößt, Stöhnen, Seufzen; Arist. H. A. 9, 37; D. Sic. 17, 11; Plut. Cor. 38; S. Emp. adv. gramm. 192. Vgl. auch μυχμός.

Greek (Liddell-Scott)

μυγμός: -οῦ, ὁ, ὁ διὰ κεκλεισμένου στόματος ἐκπεμπόμενος ἐκ τῆς ῥινὸς ἦχος, μούγγρυσμα, (ἴδε ἐν λέξ. μύζω), οἷος ὁ ἀποδιδόμενος εἰς τὰς κοιμωμένας Ἐρινῦς ἐν Αἰσχύλ. Εὐμ. 117, 120· ἐπὶ κυνῶν, Διόδ. 17. 92· ἐπὶ τοῦ ἤχου ὃν παράγει ὁ ἰχθὺς γλάνις, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 9. 37, 12.

French (Bailly abrégé)

οῦ (ὁ) :
murmure, sorte de grognement.
Étymologie: μύζω.

Spanish

quejido

Greek Monolingual

μυγμός, ὁ (Α)
1. (γενικά) ήχος που παράγεται από τη μύτη με κλειστό το στόμα, μούγκρισμα, βογγητό
2. (ειδικά) ο ήχος που παράγει το ψάρι γλάνις («γινώσκεται γὰρ ὑπό τῶν ἁλιέων οὗ ἂν τύχῃ ᾠοφυλακῶν
ἐρύκων γὰρ τὰ ἰχθύδια ᾄττει, καὶ ἦχον ποιεῑ καὶ μυγμόν», Αριστοτ.)
3. η προφορά του φθόγγου μυ.
[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. μυγ- του μύζω (Ι) «μουγκρίζω, βογγώ» + κατάλ. -μος, με παρλλ. τ. μυχμός (πιθ. < επίθημα -smo-)].

Greek Monotonic

μυγμός: -οῦ, ὁ (μύζω), μούγκρισμα, μουρμουρητό, σε Αισχύλ.

Russian (Dvoretsky)

μυγμός: ὁ
1) вздох (μ. καὶ στεναγμός Plut.);
2) сопение, храпение Aesch., Arst., Diod.

Middle Liddell

μυγμός, οῦ, ὁ, μύζω
a moaning, muttering, Aesch.