ὀξίνα

English (LSJ)

(prob. Dor. fem.), A harrow, Hsch. (Cogn. with ὀξύς, cf. Lith. ekēli, Germ. eggen 'harrow', Lat.occa.)

German (Pape)

[Seite 351] ἡ, die spitzige Egge, occa, Hesych. beschreibt genau, ἐργαλεῖόν τι γεωργικὸν σιδηροῦς γόμφους ἔχον, ἑλκόμενον ὑπὸ βοῶν.

Greek (Liddell-Scott)

ὀξίνα: ἡ, (ὀξὺς) ἐργαλεῖον γεωργικὸν μετὰ πολλῶν ὀδόντων (Λατ. occa), κληθὲν οὕτως ἐκ τῆς ὀξύτητος τῶν ὀδόντων, «ἐργαλεῖόν τι γεωργικόν, σιδηροῦς γόμφους ἔχον, ἑλκόμενον ὑπὸ βοῶν» Ἡσύχ.· ὀξίνη διάθεσις: «ἥν φασιν οἱ πολλοὶ τοῦ στομάχου ὀξίδα» Φώτ.

Greek Monolingual

ὀξινα, ἡ (Α)
(κατά τον Ησύχ.) «ἐργαλεῑόν τι γεωργικὸν σιδηροῡς γόμφους ἔχον, ἑλκόμενον ὑπὸ βοῶν».
[ΕΤΥΜΟΛ. Διαλεκτικός τ. που ανάγεται σε IE ogetā «σβάρνα» και συνδέεται με λατ. occa, αρχ. γαλατ. ocet, βρετον. oged, αρχ. άνω γερμ. egida, λιθουαν. akecios και αρχ. πρωσ. aketes. Ο ελλ. τ. ὀξίνα έχει σχηματιστεί κατ' επίδραση του επιθ. ὀξύς με επίθημα -ίνα, κατά το συνώνυμο ἀξίνα].

Frisk Etymological English

Grammatical information: f.
Meaning: ἐργαλεῖόν τι γεωργικόν, σιδηροῦς γόμφους ἔχον, ἑλκόμενον ὑπὸ βοῶν H.
Origin: XX [etym. unknown]
Etymology: Not to be separated from the IE word for harrow in Lat. occa, Celt., e.g. Welsh oged, Germ., e.g. OHG egida (Egge innovation), Balt., e.g. Lith. akė́čios (ek-), IE *oketā (Lat. occa unclear)(?); perhaps reshaped after ὀξύς and with ending as in ἀξίνη axe, but this has a long ι, while here the length is unknown; Pre-Greek has a suffix -ιν-. -- WP. 1, 31 f., Pok. 22, W.-Hofmann and Ernout-Meillet s. occa, Fraenkel s. ekė́čios. (The further connection with the word for eye in ὄσσε etc. (Specht KZ 62, 210ff., Ursprung 345, Fraenkel l.c.) is impossible because of the velar: IE *ok- against okʷ-). The word supposed to be a\/ok-et- (Pok. 22) is itself doubtful, as it occurs only in Germanic, Celtic and Lithuanian (Lat. occa is not quite clear).

Frisk Etymology German

ὀξίνα: {oksína}
Meaning: ἐργαλεῖόν τι γεωργικόν, σιδηροῦς γόμφους ἔχον, ἑλκόμενον ὑπὸ βοῶν H.
Etymology : Von dem idg. Wort für Egge in lat. occa, kelt., z.B. kymr. oged, germ., z.B. ahd. egida (Egge Neubildung), balt., z.B. lit. akė́čios (ek-), idg. *oketā (lat. occa unklar), nicht zu trennen; wohl nach ὀξύς umgebildet und mit Abgang wie in ἀξίνη Axt. — WP. 1, 31 f., Pok. 22, W.-Hofmann und Ernout-Meillet s. occa, Fraenkel s. ekė́čios. Die weitere Anknüpfung an das Wort für Auge in ὄσσε usw. (Specht KZ 62, 210ff., Ursprung 345, Fraenkel a. O.) scheitert schon an dem Guttural (idg. ok- gegen oqʷ-).
Page 2,399