τύχα

French (Bailly abrégé)

dor. c. τύχη.

English (Slater)

τύχα (-α, -ας, -ᾳ, -αν, -αις.) luck, (good) fortune Ζεῦ τέλεἰ, αἰδῶ δίδοι καὶ τύχαν τερπνῶν γλυκεῖαν (O. 13.115) ἰδοῖσα τόνδε κῶμον ἐπ' εὐμενεῖ τύχᾳ κοῦφα βιβῶντα (O. 14.16) καί νυν ἐν Πυθῶνί νιν ἀγαθέᾳ Καρνειάδα υἱὸς εὐθαλεῖ συνέμειξε τύχᾳ (P. 9.72) γλυκεῖάν τοι Μενάνδρου σὺν τύχᾳ μόχθων ἀμοιβὰν ἐπαύρεο (N. 5.48) τύχᾳ δὲ μολὼν καὶ τὸν Ἰσθμοῖ καὶ Νεμέᾳ στέφανον (sc. ἐκράτησε) (N. 10.25) ἔστιν δ' ἀφάνεια τύχας καὶ μαρναμένων, πρὶν τέλος ἄκρον ἱκέσθαι (I. 4.31) ἐπεί νιν Ἀλκαθόου τ' ἀγὼν σὺν τύχᾳ ἐν Ἐπιδαύρῳ τε νεότας δέκετο πρίν (I. 8.67) ἐν ἔργμασιν δὲ νικᾷ τύχα οὐ σθένος fr. 38. esp. dat. c. gen., of fortune sent by a divinity, by grace of, ὃς τύχᾳ μὲν δαίμονος, ἀνορέας δ' οὐκ ἀμπλακών (O. 8.67) τὸ πλουτεῖν δὲ σὺν τύχᾳ πότμου σοφίας ἄριστον (P. 2.56) “τύχᾳ θεῶν ἀφίξεται λαῷ σὺν ἀβλαβεῖ” (P. 8.53) ὅ τι κε σὺν Χαρίτων τύχᾳ γλῶσσα φρενὸς ἐξέλοι βαθείας (N. 4.7) σὺν θεοῦ δὲ τύχᾳ (N. 6.24) pl., θεῶν δ' ὄπιν ἄφθονον αἰτέω, λτ;γτ;έναρκες, ὑμετέραις τύχαις (P. 8.72) ὁ δέ οἱ φράζε καὶ παντὶ στρατῷ ποίαις ὁμιλήσει τύχαις (N. 1.61), pro pers., παῖ Ζηνὸς ἐλευθερίου σώτειρα Τύχα (O. 12.2), cf. fr. 38. φερέπολις (sc. Τύχα) fr. 39. ἀπειθὴς (sc. Τύχα) — δίδυμον στρέφοισα πηδάλιον fr. 40. test., Paus., 7. 26. 8, ἐγὼ μὲν οὖν Πινδάρου τά τε ἄλλα πείθομαι τῇ ᾠδῇ καὶ Μοιρῶν τε εἶναι μίαν τὴν Τύχην καὶ ὑπὲρ τὰς ἀδελφάς τι ἰσχύειν fr. 41.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

τύχᾱ Dor. voor τύχη.

Russian (Dvoretsky)

τύχᾱ: ἡ дор. = τύχη.