δολοπλόκος

English (LSJ)

δολοπλόκον (δολοπλόκα, δολοπλόκον v.l. in Lyr.Adesp.129), weaving wiles, Ἀφροδίτα Sapph.1.2; L.-P., Simon.36.9 P. μῦθος Tryph.264.

Spanish (DGE)

-ον
1 de dioses y héroes urdidor de engaños epít. de Afrodita, Sapph.1.2, Simon.36.9, Thgn.1386, Lyr.Adesp.31, Orph.H.55.3, prob. en Inc.Lesb.42.7, Ibyc.199.2S., de Eros AP 16.212 (Alph.), de Odiseo, Nonn.D.13.110, de Hera, Nonn.D.8.196
•de pers. mentiroso, falso, Cat.Cod.Astr.12.125.23.
2 de palabras, voces, etc. engañoso λόγοι Aesop.306, μῦθος Triph.264, ὕμνος Nonn.D.1.413, φωνή Nonn.D.20.265, Par.Eu.Io.11.49.

German (Pape)

[Seite 655] Listen flechtend, Ränke spinnend, verschlagen; Ἀφροδίτη Sappho 1, 2; p. bei Arist. Eth. 7, 7; Eros, Alph. 3 (Plan. 212); γέρων Tryph. 264.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
qui ourdit, trame des ruses.
Étymologie: δόλος, μῦθος.

Greek (Liddell-Scott)

δολοπλόκος: -ον, δόλους πλέκων, Ἀφροδίτα, Σαπφὼ 1. 2, πρβλ. Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 7. 6, 3.

Greek Monolingual

-α, -ο (AM δολοπλόκος, -ον)
αυτός που πλέκει δόλους, που εξυφαίνει πανούργα σχέδια.

Greek Monotonic

δολοπλόκος: -ον (πλέκω), αυτός που πλέκει, εξυφαίνει δόλους, ραδιούργος, σκευωρός, σε Σαπφώ, σε Αριστοφ.

Russian (Dvoretsky)

δολοπλόκος: сплетающий обманы, т. е. лукавый (Ἀφροδίτη Sappho; Κυπρογενής Arst.).

Middle Liddell

δολο-πλόκος, ον adj πλέκω
weaving wiles, Sapph., Arist.