ζάπυρος: Difference between revisions
From LSJ
Θάλασσα καὶ πῦρ καὶ γυνὴ τρίτον κακόν → Tria magna mala sunt: aequor, ignis, femina → Das dritte Übel ist nach Meer und Brand die Frau
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{.*}}\n)({{elru.*}}\n)({{elnl.*}}\n)" to "$4$3$2$1") |
||
Line 16: | Line 16: | ||
|btext=ος, ον :<br />tout en feu.<br />'''Étymologie:''' ζα-, [[πῦρ]]. | |btext=ος, ον :<br />tout en feu.<br />'''Étymologie:''' ζα-, [[πῦρ]]. | ||
}} | }} | ||
{{ | {{elnl | ||
| | |elnltext=ζάπυρος -ον [ζα-, πῦρ] [[zeer vurig]]. Aeschl. PV 1084. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''ζάπῠρος:''' (ᾰ) [[огненный]], [[пламенный]] (ζάπυροι ἕλικες στεροπῆς Aesch.). | |||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
Line 25: | Line 28: | ||
|lsmtext='''ζάπῠρος:''' [ᾰ], -ον ([[πῦρ]]), [[διάπυρος]], πυρωμένος, πυρακτωμένος, σε Αισχύλ. | |lsmtext='''ζάπῠρος:''' [ᾰ], -ον ([[πῦρ]]), [[διάπυρος]], πυρωμένος, πυρακτωμένος, σε Αισχύλ. | ||
}} | }} | ||
{{ | {{ls | ||
| | |lstext='''ζάπῠρος''': ᾰ, ον, (πῦρ) [[διάπυρος]], πεπυρωμένος, ἕλικες στεροπῆς Αἰσχύλ. Πρ. 1084. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt=ζά-˘πῠρος, ον [πῦρ]<br />[[very]] [[fiery]], Aesch. | |mdlsjtxt=ζά-˘πῠρος, ον [πῦρ]<br />[[very]] [[fiery]], Aesch. | ||
}} | }} |
Revision as of 20:20, 2 October 2022
English (LSJ)
[ᾰ], ον, (πῦρ) very fiery, ἕλικες στεροπῆς A.Pr.1084(anap.); πωτήματα Orac. ap. Porph. ap. Eus.PE6.3.
German (Pape)
[Seite 1136] sehr feurig, Aesch. Prom. 1086.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
tout en feu.
Étymologie: ζα-, πῦρ.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
ζάπυρος -ον [ζα-, πῦρ] zeer vurig. Aeschl. PV 1084.
Russian (Dvoretsky)
ζάπῠρος: (ᾰ) огненный, пламенный (ζάπυροι ἕλικες στεροπῆς Aesch.).
Greek Monolingual
ζάπυρος, -ον (Α)
διάπυρος («ἕλικες δ' ἐκλάμπουσι στεροπῆς ζάπυροι», Αισχύλ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ζα- + -πυρος (< πυρ), πρβλ. έμπυρος, μελάμπυρος].
Greek Monotonic
ζάπῠρος: [ᾰ], -ον (πῦρ), διάπυρος, πυρωμένος, πυρακτωμένος, σε Αισχύλ.
Greek (Liddell-Scott)
ζάπῠρος: ᾰ, ον, (πῦρ) διάπυρος, πεπυρωμένος, ἕλικες στεροπῆς Αἰσχύλ. Πρ. 1084.