γειτόσυνος

English (LSJ)

ον, neighbouring, AP9.407 (Antip.).

Spanish (DGE)

-η, -ον
vecino, próximo, βρέφος ἐς ... πόντου χεῖλος γειτοσύνης ἑρπύσαν ἐκ καλύβης un niño que se arrastró desde la cabaña cercana hasta la orilla del mar (donde se ahogó) AP 9.407 (Antip.Thess.)
•neutr. subst. συνήγοσαν (sic) [ἐπὶ?] τὰ γειτόσυνα IG 9(2).301.13 (Trica II a.C.).

German (Pape)

[Seite 478] benachbart, καλύβη Ant. Sid. 103 (IX, 407); ἡ γειτοσύνη, Nachbarschaft, Strab. XIII, 591. γείτων, ονος, ὁ, ἡ, entstanden aus γειτων, vgl. das ähnlich gebildete γηίτης; γείτων von γέα, eigentlich = Landsmann, dem (selben) Lande angehörig; gebräuchlich in der Bedeutung Nachbar, Nachbarin, und als adjectiv., benachbart; Hom. dreimal, nominat. plur., Odyss. 4, 16 γείτονες ἠδὲ ἔται Μενελάου, unächte Stelle; 5, 489 ᾧ μὴ πάρα γείτονες ἄλλοι; 9, 48 οἵ σφιν γείτονες ἦσαν. – Hes. O. 344 u. Folgde; Prosa, καὶ ὁ πλησίον Plat. Theaet. 174 a; ἢ σύνοικος Legg. III, 696 b; καὶ ὅμορος Luc. Tim. 43; oft adj., benachbart, angränzend, πόντος, πόλις, Pind. N. 9, 43 P. 1, 32, wie Plat. Legg. IX, 877 a; χώρα Aesch. Pers. 67; σπλάγχνον γ. αὐτῷ Plat. Tim. 72 c. Selten c. gen., Eur. Cycl. 281 I. T. 1451; – ἐκ γειτόνων, aus der Nachbarschaft, Plat. Rep. VII, 531 a, wie ἡ ἐκ τ. γ. Ar. Plut. 435 Lys. 701; ἐκ γειτόνων κατοικεῖν Antiphan. Ath. XIII, 572 a; ebenso ἐν γειτόνων, in der N., ᾤκει Luc. Philops. 25; Conv. 22; öfter bei Sp.; ἀπὸ γειτόνων D. Sic. 13, 84; Übertr., verwandt, ähnlich, Luc. Icarom. 8. – Ein neutr. γεῖτον führt Hesych. an, vgl. App. B. C. 1, 93; Ach. Tat. 1, 2, 20.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
voisin.
Étymologie: γείτων.

Russian (Dvoretsky)

γειτόσῠνος: соседний (καλύβη Anth.).

Greek (Liddell-Scott)

γειτόσυνος: -ον, γειτνιάζων, Ἀνθ. II. 9. 407.

Greek Monolingual

γειτόσυνος, -ον (Α) γειτοσύνη
ο γειτονικός.

Greek Monotonic

γειτόσῠνος: -ον, αυτός που γειτονεύει, που συνορεύει με κάποιον ή κάτι, σε Ανθ.

Middle Liddell

[from γείτων
neighbouring, Anth.