εὐχωλιμαῖος: Difference between revisions
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
m (Text replacement - "(?s)(\n{{ls\n\|lstext.*}})(\n{{.*}})(\n{{elru.*}})" to "$3$1$2") |
||
Line 15: | Line 15: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=α, ον :<br />lié par un vœu.<br />'''Étymologie:''' [[εὐχωλή]]. | |btext=α, ον :<br />lié par un vœu.<br />'''Étymologie:''' [[εὐχωλή]]. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''εὐχωλῐμαῖος:''' [[связавший себя обетом]] Her. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
Line 24: | Line 27: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''εὐχωλῐμαῖος:''' -α, -ον, δεσμευμένος από [[τάμα]], σε Ηρόδ. | |lsmtext='''εὐχωλῐμαῖος:''' -α, -ον, δεσμευμένος από [[τάμα]], σε Ηρόδ. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt=εὐχωλῐμαῖος, η, ον [from [[εὐχωλή]]<br />[[bound]] by a vow, Hdt. | |mdlsjtxt=εὐχωλῐμαῖος, η, ον [from [[εὐχωλή]]<br />[[bound]] by a vow, Hdt. | ||
}} | }} |
Revision as of 13:15, 3 October 2022
English (LSJ)
α, ον,
A bound by a vow, under a vow, Hdt.2.63; used as translation of Celtic soldurii, Nic.Dam.Fr.80 J.
2εὐχωλιμαῖαι θέαι = votive spectacles, Lat. ludi votivi, D.C.79.9.
II = εὐκταῖος, yearned, longed for, Poll.5.130.
German (Pape)
[Seite 1111] 11 durch ein Gelübde verpflichtet, Her. 2, 63, dem εὐχωλὴν ἐπιτελέοντες entsprechend; vgl. Ath. VI, 249 b; θέαι, ludi votivi, D. Cass. 79, 9. – 2) erwünscht, = εὐκταῖος, Poll. 5, 130.
French (Bailly abrégé)
α, ον :
lié par un vœu.
Étymologie: εὐχωλή.
Russian (Dvoretsky)
εὐχωλῐμαῖος: связавший себя обетом Her.
Greek (Liddell-Scott)
εὐχωλῐμαῖος: -α, -ον, διατελῶν ὑπὸ εὐχήν, τάξιμον, οἱ εὐχωλιμαῖοι Ἡρόδ. 2. 63, ὅστις ὀλίγον ἀνωτέρω δίδει καὶ τὴν ἑρμηνείαν, εὐχωλὰς ἐπιτελέοντες: - τὸ εὐχωλιμαῖοι χρησιμεύει πρὸς μετάφρασιν τῆς Γαλατικῆς λέξεως σιλόδουροι, Νικόλ. Δαμασκην. παρ’ Ἀθην. 249Β. 2) εὐχ. θέαι, Λατ. ludi votivi, Δίων Κ. 79. 9. ΙΙ. = εὐκταῖος, εὐκτός, ἐπιθυμητός, Πολυδ. Ε΄, 130.
Greek Monolingual
εὐχωλιμαῖος, -ον (Α) ευχωλή
1. αυτός που είναι υποχρεωμένος με υπόσχεση να κάνει θυσία
2. επιθυμητός, ευκταίος
3. ευκτήριος, αυτός που γίνεται, που τελείται ύστερα από ευχή («ταῖς εὐχωλιμαίαις θέαις», Δίων Κάσσ).
Greek Monotonic
εὐχωλῐμαῖος: -α, -ον, δεσμευμένος από τάμα, σε Ηρόδ.