ἀποφυσάω

English (LSJ)

A blow away,Ar.V.330(anap.); τὰ νέφη Arist.Mete.364b8. II breathe out, ἀ. ψυχίδιον Luc.Nav.26. 2 throw off, κονιορτόν Archig. ap. Orib.8.2.6. III ἀποφυση;σασα· ἐγκρύψασα, Hsch.

Spanish (DGE)

(ἀποφῡσάω) 1 apartar mediante un soplo ἀνελών μ' ἀποφυσήσας arrebatándome y trasportándome Ar.V.330, τὰς δὲ ἀνοσίους (τῶν εὐχῶν) ... ἀπέπεμπεν ἀποφυσῶν κάτω Luc.Icar.25
•disipar οἱ ἄνεμοι ... ἀποφυσῶντες τὰ ... νέφη Arist.Mete.364^b8
•aventar τὴν σποδόν Dsc.5.125, κονιορτόν Archig. en Orib.8.2.6
•en v. pas. ὥσπερ χνοῦς ἀποφυσώμενος ἀφ' ἅλωνος como parva aventada de la era LXX Os.13.3.
2 exhalar ἀποφυσήσας τὸ ψυχίδιον Luc.Nau.26
•fig. eliminar ἀποφυσᾷ τοῦ σπέρματος τὸ ὑγρότερον (el útero) elimina el esperma excesivamente húmedo Arist.HA 582^b27.
3 silbar de una serpiente A.Io.71.
4 ἀποφυσήσασα· ἐκρύψασα (por ἐκκ-?) Hsch.

German (Pape)

[Seite 335] wegblasen, ἄνεμος – τὰ νέφη Arist. meteor. 2, 6; komisch, ἀνελών με καὶ ἀποφυσήσας Ar. Vesp. 330; ψυχίδιον, die Seele, Luc. Navig. 26.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
1 dissiper par son souffle;
2 exhaler.
Étymologie: ἀπό, φυσάω.

Russian (Dvoretsky)

ἀποφῡσάω:
1) сдувать (τινα εἴς τι Arph.);
2) (о ветре), разгонять (τὰ νέφη Arst.);
3) выдувать (τοῦ σπέρματος τὸ ὑγρότερον Arst.);
4) выдыхать: ἀποφυσήσας τὸ ψυχίδιον Luc. испустив дух, скончавшись.

Greek (Liddell-Scott)

ἀποφῡσάω: φυσῶν ἀπομακρύνω τι, κἄπειτ’ ἀνελών μ’ ἀποφυσήσας εἰς ὀξάλμην ἔμβαλε θερμὴν Ἀριστοφ. Σφ. 330· ἀποφυσῶντες... οἱ ἄνεμοι τά… νέφη, ποιοῦσιν αἰθρίαν Ἀριστ. Μετεωρ. 2. 6, 18. ΙΙ. ἀποπνέω, ἐκπνέω, ἀποφυσήσας τὸ ψυχίδιον Λουκ. Πλοῖον 26.

Greek Monotonic

ἀποφῡσάω: μέλ. -ήσω·
I. απομακρύνω φυσώντας, σε Αριστοφ.
II. εκπνέω, πνέω τα λοίσθια, ψυχορραγώ, σε Λουκ.

Middle Liddell

I. to blow away, Ar.
II. to breathe out life, Luc.