ἐρώτησις

English (LSJ)

ἐρωτήσεως, ἡ,
A questioning, interrogation, Hp.Steril.213, Pl.Prt. 312d, al., X.Cyr.8.4.13, al.; ἐρώτησιν ποιήσασθαι Isoc.8.58; τινος about a thing, Pl.Tht. 147c; ἐρωτήσεως [ἐπιρρήματα] interrogative adverbs, D.T.642.12.
II ἐρώτησις ἀντιφάσεως ('Is A B or is it not B ?') Arist.APr.24a25, b10; v. ἐρώτημα ΙΙ.
III proposition, matter submitted, δηλοῖ τὴν ἐρώτησιν φόβον ἔχειν Cat.Cod.Astr.1.103.

German (Pape)

[Seite 1041] ἡ, das Fragen, die Frage, oft neben ἀπόκρισις, Plat., τινός, wonach, Theaet. 147 c; ποιεῖσθαι Isocr. 8, 58; ψεύδους γε οὐδεμία ἐρώτησις δεῖται Xen. Cyr. 8, 4, 13; Sp.

French (Bailly abrégé)

εως (ἡ) :
action d'interroger, question, interrogation.
Étymologie: ἐρωτάω.

Russian (Dvoretsky)

ἐρώτησις: ἐρωτήσεως ἡ
1 постановка вопроса, вопрос: ἐξ ἐρωτήσεως Arst. в порядке вопроса; ψεύδους οὐδεμία ἔ. δεῖται Xen. ни на один вопрос нельзя отвечать неправдой; ἐρωτήσεως ἔτι ἡ ἀπόκρισις δεῖται Plat. (этот) ответ нуждается в (предварительной) постановке вопроса; ἐρωτήσεος ἐπιρρήματα грам. вопросительные наречия;
2 лог. метод вопросов (для приведения собеседника к умозаключению) (ἡ διαλεκτικὴ πρότασις ἐ. ἀντιφάσεώς ἐστιν Arst.).

Greek (Liddell-Scott)

ἐρώτησις: ἐρωτήσεως, ἡ, ὡς καὶ νῦν, Πλάτ. Πρωτ. 312D, κ. ἀλλ., Ξεν. Κύρ. 8. 4, 13, κ. ἀλλ.· ταύτην ποιήσασθαι τὴν ἐρώτησιν Ἰσοκρ. 171Α· περί τινος, ἐν τῇ τοῦ πηλοῦ ἐρωτήσει Πλάτ. Θεαίτ. 147C. ΙΙ. ἐν τῇ διαλεκτικῇ, πρόκλησις συμπερασμάτων δι’ ἐρωτήσεων, Ἀριστ. Ἀναλυτ. Πρ. 1. 1, 3, κ. ἀλλ. πρβλ. ἐρωτάω ΙΙ. 2.

Greek Monotonic

ἐρώτησις: ἐρωτήσεως, η (ἐρωτάω), ερώτημα, σε Πλάτ., Ξεν.

Middle Liddell

ἐρώτησις, ἐρωτήσεως ἐρωτάω
a questioning, Plat., Xen.

English (Woodhouse)

question, something asked