ἔπαινος: Difference between revisions
Δεῖ τοὺς μὲν εἶναι δυστυχεῖς, τοὺς δ' εὐτυχεῖς → Aliis necesse est bene sit, aliis sit male → Die einen trifft das Unglück, andere das Glück
(SL_1) |
(strοng) |
||
| Line 21: | Line 21: | ||
{{Slater | {{Slater | ||
|sltr=[[ἔπαινος]] <br /> <b>1</b> [[praise]] ὁ γὰρ ἐξ οἴκου [[ποτὶ]] μῶμον [[ἔπαινος]] κίρναται *fr. 181* | |sltr=[[ἔπαινος]] <br /> <b>1</b> [[praise]] ὁ γὰρ ἐξ οἴκου [[ποτὶ]] μῶμον [[ἔπαινος]] κίρναται *fr. 181* | ||
}} | |||
{{StrongGR | |||
|strgr=from [[ἐπί]] and the [[base]] of [[αἰνέω]]; [[laudation]]; concretely, a [[commendable]] [[thing]]: [[praise]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 17:51, 25 August 2017
English (LSJ)
ὁ,
A approval, praise, commendation, Simon.4.3, Pi.Fr.181; ἔ. ἔχειν πρός τινος Hdt.1.96; πολλῷ ἐχρᾶτο τῷ ἐ. Id.3.3: freq. in Trag. and Att., ἐπαίνου τυχεῖν ἔκτινος S.Ant.665, etc.; κλεινὴ καὶ ἔπαινον ἔχουσα meriting praise, ib. 817; ἔπαινον ἐπαινεῖν Pl.La.181b: pl., praises, S.OC720, El.976, X. Mem.2.1.33; τιμαὶ . . καὶ ἔ. Pl.R.516c, etc. 2 complimentary address, panegyric (but distd. fr. ἐγκώμιον, as the general from the particular, Arist.EE1219b15, Rh.1367b27); ἔ. ποιεῖσθαι περί τινος Pl. Phdr.260c; λόγον εἰπεῖν ἔπαινον Ἔρωτος Id.Smp.177d; συντιθεὶς λόγον ἔ. κατά τινος Id.Phdr.260b; οἱ κατὰ Δημοσθένους ἔ. Aeschin.3.50; εἴς τινα Pl.Lg.947c; ὑπέρ τινος Plb.1.1.1, D.S.13.22, D.H.10.57.
German (Pape)
[Seite 895] ὁ, Zustimmung, Beifall, Lob, Pind. frg 174; ἐπαίνου τυχεῖν Soph. Ant. 661; Ai. 525 auch im plur., O. C. 724, auch in Prosa nicht selten; Ggstz ψόγος, Plat. Polit. 287 a; λόγος ἔπαι νος Conv. 177 d Phaedr. 260 b; Ἡρακλέους ἐπ αίνους καταλογάδην συγγράφω Conv. 177 b ἔπαινον ἐπαινεῖν Lach. 181 b; εἰπεῖν Phaedr 243 d; ποιεῖσθαι 260 c; περί, ὑπέρ, auch κατὰ τινος, Plat.; οἱ κατὰ Δημοσθένους ἔπαινοι, die ihm gespendeten Lobeserhebungen, Aesch. 3, 50.
Greek (Liddell-Scott)
ἔπαινος: ὁ, ἐπιδοκιμασία, ἔπαινος, Σιμωνίδ. 5, Πινδ. Ἀποσπ. 174· ἔπαινον εἶχεν οὐκ ὀλίγον πρὸς τῶν πολιτῶν, ἐπῃνεῖτο μεγάλως ὑπὸ τῶν πολιτῶν, Ἡρόδ. 1.96· πολλῷ ἐχρᾶτο τῷ ἐπαίνῳ ὑπερθωυμάζουσα, ὑπερεπῄνει θαυμάζουσα μεγάλως, ὁ αὐτὸς 3. 3· συχνὸν παρ’ Ἀττ., ἐπαίνου τυχεῖν Σοφ. Ἀντ. 665, κλ.· κλεινὴ καὶ ἔπαινον ἔχουσα αὐτόθι 817· ἔπαινον ἐπαινεῖν Πλάτ. Λάχ. 181Β: - ὡσαύτως κατὰ πληθ., Σοφ. Ο. Κ. 720, Ἠλ. 976, Ξεν. Ἀπομν. 2. 1, 33, Πλάτ., κλ. 2) δημόσιος ἔπαινος, διαφέρει δὲ ὁ ἔπαινος τοῦ ἐγκωμίου, ὡς τὸ γενικὸν ἀπὸ τοῦ μερικοῦ, ὁ μὲν γάρ ἔπαινος, τῆς ἀρετῆς... τά δ’ ἐγκώμια τῶν ἔργων ὁμοίως καὶ τῶν σωματικῶν καὶ τῶν ψυχικῶν Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 1. 12, 6, Ρητ. 1. 9, 33· ἐπ. ποιεῖσθαι κατὰ ἢ περί τινος Πλάτ. Φαῖδρ. 260C· δοκεῖ γάρ μοι χρῆναι ἕκαστον ἡμῶν λόγον εἰπεῖν ἔπαινον Ἔρωτος ὁ αὐτὸς ἐν Συμπ. 117D· συντιθεὶς ἐπ. κατά τινος ὁ αὐτὸς ἐν Φαίδρῳ 260B· εἴς τινα οἷον ὕμνον πεποιημένον ἔπαινον εἰς τοὺς ἱερέας ὁ αὐτ. ἐν Νόμοις 947Β. II. παραίνεσις, συμβουλή, Σοφ. Ἀποσπ. 253.
French (Bailly abrégé)
ου (ὁ) :
1 louange, éloge;
2 éloge public, panégyrique.
Étymologie: ἐπί, αἶνος.
English (Slater)
ἔπαινος
1 praise ὁ γὰρ ἐξ οἴκου ποτὶ μῶμον ἔπαινος κίρναται *fr. 181*
English (Strong)
from ἐπί and the base of αἰνέω; laudation; concretely, a commendable thing: praise.
