καρπώνω
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
Greek Monolingual
και καρπώ (AM καρπῶ, -όω) [[[καρπός]] (Ι)]
1. παράγω καρπό, καρποφορώ
2. μέσ. καρπώνομαι, καρποῦμαι, -όομαι
α) απολαμβάνω τους καρπούς, έχω την επικαρπία, καρπίζομαι («δὶς τοῦ ἐνιαυτοῦ τὴν γῆν καρποῡσθαι», Πλάτ.)
β) λαμβάνω κέρδος από κάποιο πράγμα, ωφελούμαι («καρπώθηκε την περιουσία του θείου του»)
γ) έχω την ελεύθερη χρήση κάποιου πράγματος («τὴν οἰκείαν ταύτην ἀδεῶς καρπούμενοι», Δημοσθ.)
δ) εξαντλώ, εκμυζώ («καρπουμένῳ τὴν Ἑλλάδα», Αριστοφ.)
αρχ.
1. λαμβάνω καρπό ή προϊόν («οὐκ ἐκάρπωσα ἀπ' αὐτῶν εἰς ἀκάθαρτον», ΠΔ)
2. προσφέρω ως θυσία
3. μέσ. α) λαμβάνω τόκο από χρήματα («ἔδωκεν ἑβδομήκοντα μνᾱς καρπώσασθαι τοσοῡτον χρόνον», Δημοσθ.)
β) συγκομίζω τους καρπούς («καρπώσεται ὅσην πλατύρρους Νεῑλος ἀρδεύει χθόνα», Αισχύλ.).
