εὐμεταχείριστος

English (LSJ)

ον,

   A manageable, of persons, Isoc.Ep.2.20, Pl. Phdr.240a, X.An.2.6.20; of things, Onos.6.5; λόγος -ότερος Isoc.Ep. 9.2; σώματα εὐ. τῇ τέχνῃ Max.Tyr.10.3; χρεία εὐ. πρὸς τὸ ζῆν Arist. Pol.1257a37.    2 easy to cope with, ἰσχύς Th.6.85, cf. X.HG5.2.15; of persons, D.H.8.6 (Comp.).    II in Act. signf., Adv.-τως handily, adroitly, τῇ ἀσπίδι χρῆσθαι Philostr.Gym.19, cf. Eustr.in EN343.32.

German (Pape)

[Seite 1080] leicht zu handhaben, zu behandeln; οὔτ' εὐάλωτον οὔτε ἁλόντα εὐμ. ἡγήσεται Plat. Phaedr. 240 a; οἱ ἄδικοι ἐπεβούλευον ὡς εὐμεταχειρίστῳ ὄντι, als einem gutmüthigen Manne, mit dem man leicht fertig werden kann, Xen. An. 2, 6, 20; von Dingen, leicht zu betreiben, leicht, χρεία Arist. polit. 1, 9, λόγος Isocr. ep. 9 A.; Sp., wie Luc. salt. 35; – leicht zu überwältigen, zu bezwingen, δύναμις Thuc. 6, 85, eine Heeresmacht; vgl. Xen. Hell. 5, 2, 15; Sp., ἀπ' ἐμοῦ τοῦ νεωτέρου καὶ εὐμεταχειριστοτάτου ἀρξάμενος D. Hal. 8, 6.

Greek (Liddell-Scott)

εὐμεταχείριστος: -ον, ὃν εὐκόλως μεταχειρίζεταί τις, εὐκολοκυβέρνητος, ἐπὶ ἀνθρώπων, Ἰσοκρ. 410D, Πλάτ. Φαῖδρ. 420Α, Ξεν. Ἀν. 2. 6, 20: - οὕτω καὶ ἐπὶ πραγμάτων, Ἰσοκρ. Ἐπιστ. 9· χρεία εὐμ. πρὸς τὸ ζῆν Ἀριστ. Πολιτικ. 1. 9, 8. 2) εὐδιοίκητος, Θουκ. 6. 85, Ξεν. Ἑλλ. 5. 2, 15.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
1 facile à manier, maniable, traitable, facile;
2 facile à maîtriser, à vaincre;
Cp. εὐμεταχειριστότερος, Sp. εὐμεταχειριστότατος.
Étymologie: εὖ, μεταχειρίζω.

Greek Monolingual

-η, -ο (ΑΜ εὐμεταχείριστος, -ον)
1. (για πρόσ.)
1. αυτός τον οποίο μεταχειρίζεται κάποιος εύκολα, ο ευκολομεταχείριστος, αυτός που κυβερνιέται εύκολα, ο βολικός («οἱ δἐ ἄδικοι ἐπεβούλευον ὡς εὐμεταχειρίστῳ ὄντι», Ξεν.)
2. (για πράγματα) αυτός τον οποίο μεταχειρίζεται κάποιος εύκολα, ο εύχρηστος («λόγος εὐμεταχειριστότερος», Ισοκρ.)
3. αυτός τον οποίο αντιμετωπίζει κάποιος εύκολα.
επίρρ...
εὐμεταχειρίστως (Α)
με τρόπο ευκολομεταχείριστο, βολικά, με επιδεξιότητα («εὐμεταχειρίστως τῇ ἀσπίδι χρῆσθαι», Φιλόστρ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + μετα-χειρίζομαι (πρβλ. α-μετα-χείριστος, δυσ-μετα-χείριστος)].

Greek Monotonic

εὐμεταχείριστος: -ον (μεταχειρίζω),
1. αυτός που εύκολα χειρίζεται ή «κουμαντάρεται», εύπλαστος, ευκολομεταχείριστος, σε Πλάτ., Ξεν.
2. αυτός που εύκολα αντιμετωπίζεται ή διοικείται, σε Θουκ., Ξεν.

Russian (Dvoretsky)

εὐμεταχείριστος: легко одолимый, тот, с которым легко справиться или совладать (sc. ἀγωνιστής Xen., Plat., Plut.; ἰσχύς Thuc.; λόγος Isocr., Plut.; χρεία Arst.).

Middle Liddell

εὐ-μεταχείριστος, ον μεταχειρίζω
1. easy to handle or manage, manageable, Plat., Xen.
2. easy to deal with or master, Thuc., Xen.