περιτείχισμα
τὸ κακὸν δοκεῖν ποτ' ἐσθλὸν τῷδ' ἔμμεν' ὅτῳ φρένας θεὸς ἄγει πρὸς ἄταν → evil appears as good to him whose mind the god is leading to destruction (Sophocles, Antigone 622f.)
English (LSJ)
ατος, τό,
A wall of circumvallation, blockading wall, Th.3.25,5.2, X.HG1.3.5. 2 surrounding wall of a precinct, SIG818.5 (Ephesus, i A. D.).
German (Pape)
[Seite 596] τό, der mit einer Mauer umgebene, befestigte Ort, die Verschanzung; Thuc. 3, 25. 5, 2; Xen. Hell. 1, 3, 5; Plut.
Greek (Liddell-Scott)
περιτείχισμα: τό, τεῖχος πρὸς περιτείχισιν, πρὸς ἀποκλεισμόν, Θουκ. 3. 25., 5. 2, Ξεν. Ἑλλ. 1. 3. 5.
French (Bailly abrégé)
ατος (τό) :
enceinte de fortifications.
Étymologie: περιτειχίζω.
Greek Monolingual
το, ΝΑ περιτειχίζω
1. τείχος που περιβάλλει έναν τόπο, οχύρωμα
2. χώρος που έχει αποκλειστεί από τείχος, περιτειχισμένος χώρος.
Greek Monotonic
περιτείχισμα: τό, περιχαρακωμένος τείχος, σε Θουκ.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
περιτείχισμα -ατος, τό [περιτειχίζω] belegeringsmuur.
Russian (Dvoretsky)
περιτείχισμα: ατος τό кольцевая стена, кольцо укреплений Thuc., Xen.
Middle Liddell
περιτείχισμα, ατος, τό,
a wall of circumvallation, Thuc.
