εὐλή
τὸ κακὸν δοκεῖν ποτ' ἐσθλὸν τῷδ' ἔμμεν' ὅτῳ φρένας θεὸς ἄγει πρὸς ἄταν → evil appears as good to him whose mind the god is leading to destruction (Sophocles, Antigone 622f.)
English (LSJ)
ἡ,
A worm, maggot, the larva of the fly (rarely in sg., AP7.472.10 (Leon.)), different fr. ἕλμινς; Hom. only in Il., of worms bred in flesh, 19.26, 24.414, al.; ὑπ' εὐλέων καταβρωθῆναι Hdt.3.16, cf.4.205, Hp.Mul.1.75, Pl.Ax.365c, Arist.HA506a30:—of common worms, Orph.L.600.
German (Pape)
[Seite 1078] ἡ (von εἴλω? Andere von οὐλή od. αὐλός), Made, bes. die im verwesenden Fleische, gew. im plur., Il. 19, 26. 24, 414; αἰόλαι, wimmelnde, kribbelnde Würmer, 22, 509; Hippocr.; ὑπ' εὐλέων καταβρωθῆναι Her. 3, 16; ζῶσα εὐλέων ἐξέζεσε 4, 205; σηπόμενος καὶ εἰς εὐλὰς καὶ κνώδαλα μεταβάλλων Plat. Ax. 365 c; vgl. Arist. H. A. 2, 6; καὶ σκώληκες Plut. Artax. 16; den sing. hat Hippocr.; Anth. XIV, 149. Von anderen, vielleicht Regenwürmern, Orph. Lith. 15, 91. Vgl. ἕλμινς.
French (Bailly abrégé)
ῆς (ἡ) :
ver, insecte.
Étymologie: R. ϜελϜ, rouler > ϜεϜλ-, Ϝευλ- ; cf. εἰλέω ou εἴλω.
English (Autenrieth)
(cf. ϝείλω): worm, maggot. (Il.)
Greek Monolingual
εὐλή, ἡ (Α)
συν. στον πληθ.
1. σκουλήκι, προνύμφη μύγας η οποία ζει στο κρέας που σαπίζει («ὑπ' εὐλέων καταβρωθῆναι», Ηρόδ.)
2. γεν. σκουλήκι («εὐλάς τε κάμπας τε»).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ε-Fl-a, ίσως < Fελ-ή, με μετάθεση. Πρόκειται για ονοματικό παράγωγο του ρ. είλω «στρέφω, γυρίζω, περιστρέφω»].
Greek Monotonic
εὐλή: ἡ, σκουλήκι ή κάμπια, νύμφη εντόμου, μύγας, σε Ομήρ. Ιλ., Ηρόδ.
Russian (Dvoretsky)
εὐλή: ἡ преимущ. pl. личинка, (могильный) червь Hom., Her., Arst., Plut.: εἰς εὐλὰς καὶ κνώδαλα μεταβάλλειν Plat. (после смерти) стать добычей червей и диких зверей.
Frisk Etymological English
Grammatical information: f.
Meaning: worm. maggot (Il.).
Other forms: mostly pl. -αί. Cf. εὐλάζει σαπριᾳ̃, σκωληκιᾳ̃ H. One also mentions ὑάλη σκώληξ Η. supposed to stand for ὑαλή; it is quite doubtful that this form is cognate.
Origin: XX [etym. unknown]
Etymology: For *ἐ-Ϝλ-ή (Schwyzer 224), but what would be this ἐ-? (a prothetic vowel is no longer possible, unless one assumes *h₁u̯el-; but *h₁ul- would give ὑλ-). If not with metathesis from *Ϝελ-ή (cf. to εὐρύς), which is improbable. Old verbal noun to 2. εἰλέω, ἴλλω turn, wind, so pop. winding, what winds itself. - Cf. ἕλμις. - The word may well be Pre-Greek.
Middle Liddell
Frisk Etymology German
εὐλή: {eulḗ}
Forms: fast nur pl. -αί
Grammar: f.,
Meaning: Maden, Raupen (ep. ion. seit Il., Arist. u. a.).
Etymology : Für *ἐϝλή (Schwyzer 224), falls nicht mit Metathese aus *ϝελή; vgl. zu εὐρύς. Altes Verbalnomen zu 2. εἰλέω, ἴλλω drehen, winden, also eig. Windung bzw. der sich windet. Da sich der Ausgangspunkt nicht mehr genau feststellen läßt, sprechen wir von einer Ableitung der "Wurzel" u̯el-. — Vgl. ἕλμις.
Page 1,588
