διαστασιάζω
νήπιοι, οἷς ταύτῃ κεῖται νόος, οὐδὲ ἴσασιν ὡς χρόνος ἔσθ᾿ ἥβης καὶ βιότου ὀλίγος θνητοῖς. ἀλλὰ σὺ ταῦτα μαθὼν βιότου ποτὶ τέρμα ψυχῇ τῶν ἀγαθῶν τλῆθι χαριζόμενος → fools, to think like that and not realise that mortals' time for youth and life is brief: you must take note of this, and since you are near the end of your life endure, indulging yourself with good things | Poor fools they to think so and not to know that the time of youth and life is but short for such as be mortal! Wherefore be thou wise in time, and fail not when the end is near to give thy soul freely of the best.
English (LSJ)
A form into separate factions, πάντας Arist.Pol.1303b26; τοὺς ἐποίκους… πρὸς τοὺς εὐπόρους ib.1306a3; τὸ πλῆθος, τὴν πόλιν, J.BJ1.11.5, Plu.Cam.36; set at variance, σῶμα καὶ ψυχήν J. BJ3.8.5. II to be at variance, πρὸς σφᾶς, πρὸς ἀλλήλους, Plb. 1.82.4, etc.; τινί D.C.54.17; τοῖς ἀληθέσι Iamb.Myst.9.4: abs., ib. 4.9.
German (Pape)
[Seite 603] 1) gegen einander aufwiegeln; τινὰ πρός τινα, Arist. Polit. 5, 4; τὴν πόλιν, Plut. Coriol. 36; vgl. Rom. 23. – 2) in Uneinigkeit leben, πρὸς σφᾶς, unter sich, Pol. 1, 82, 4; vgl. 2, 18, 8 u. a. Sp.; τινί, D. C. 54, 17.
Greek (Liddell-Scott)
διαστᾰσιάζω: διαιρῶ εἰς χωριστὰς φατρίας, πάντας Ἀριστ. Πολ. 5. 4, 2· τοὺς ἐποίκους… πρὸς τοὺς εὐπόρους αὐτόθι 5. 6, 8. ΙΙ. εὑρίσκομαι ἐν διαφωνίᾳ, πρὸς σφᾶς, πρὸς ἀλλήλους Πολύβ. 1. 82, 4, κτλ.· τινι Δίων Κ. 54. 17.
French (Bailly abrégé)
être en désaccord, en dissension.
Étymologie: διά, στασιάζω.
Spanish (DGE)
I tr. c. ac. plu. o sg. colect. dividir en bandos, sembrar la discordia en o entre, enfrentar διεστασίασεν αὐτοὺς πρὸς τοὺς εὐπόρους Arist.Pol.1306a3, πάντας Arist.Pol.1303b26, τὸ πλῆθος I.BI 1.228, τὴν πόλιν D.H.11.37, Plu.Cam.36, Μακεδόνας Plu.Alex.51, cf. Rom.23, τοὺς ἥρως ref. Homero y Demóstenes, Luc.Dem.Enc.4, τὰ περὶ τὴν πρεσβείαν ... διεστασίασεν ἡμᾶς Synes.Ep.95 (p.161)
•abs. οἱ ἐπὶ τῆς Ἄφρων χώρας διαστασιάζοντες Eus.VC 1.45.2
•disociar τί τὰ φίλτατα διαστασιάζομεν, σῶμα καὶ ψυχήν; ¿por qué disociamos dos cosas que tanto se quieren, cuerpo y alma? I.BI 3.362.
II intr.
1 reñir, enemistarse, enfrentarse c. πρός y ac. οἱ δὲ Γαλάται ... διαστασιάσαντες πρὸς σφᾶς los galos divididos entre ellos Plb.2.18.8, cf. 1.82.4, πρὸς ἀλλήλους Plb.4.53.7, πρὸς ὑμᾶς D.H.6.50, (πρὸς ἄλληλα) Iambl.Myst.4.9, (ἀδελφός) διαστασιάζει πρὸς ἀδελφόν Basil.Gent.4, πρὸς Θηβαίους S.OC argumen.1.23
•c. dat. Βαθύλλῳ D.C.54.17.5, τοῖς ἀληθέσι τἀναντία πέφυκε διαστασιάζειν la verdad siempre está en contradicción con lo que es opuesto a ella Iambl.Myst.9.4.
2 en v. med.-pas. dividirse en facciones διαστασιασθέντων τῶν δυνατῶν I.BI 1.218.
3 en v. med. sublevarse διεστασιάζετο δὲ πρὸς τὸν Ἰωάννην ἡ δύναμις I.BI 4.566.
Greek Monolingual
διαστασιάζω (Α)
1. διαιρώ σε χωριστές ομάδες, φατρίες, τάξεις
2. διαφωνώ με κάποιον.
Greek Monotonic
διαστᾰσιάζω: διαιρώ σε χωριστές φατρίες, εξεγείρω κάποιον, σε Αριστ.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
δια-στασιάζω met acc. opruien:. διεστασίασεν αὐτοὺς πρὸς τοὺς εὐπόρους hij zette hen op tegen de rijken Aristot. Pol. 1306a3. intrans. in onmin leven:. μέγιστον ἐν τῇ πόλιν δυνάμενοι διεστασίαζον (Alcibiades en Nicias) hadden de meeste macht in de stad en leefden in voortdurend conflict Plut. Arist. 7.4.
Russian (Dvoretsky)
διαστᾰσιάζω:
1) возбуждать, восстанавливать (τινὰς πρός τινας Arst.); склонять к восстанию или к отпадению (τοὺς Σαβίνους Plut.);
2) быть в раздоре, не ладить (πρὸς ἀλλήλους Polyb.).
