μηχανοδίφης
τούτων γάρ ἑκάτερον κοινῷ ὀνόματι προσαγορεύεται ζῷον, καί ὁ λόγος δέ τῆς οὐσίας ὁ αὐτός → and these are univocally so named, inasmuch as not only the name, but also the definition, is the same in both cases (Aristotle, Categoriae 1a8-10)
English (LSJ)
[ῑ], ου, ὁ, (διφάω) A inventing artifices or machines, Ar.Pax 790.
German (Pape)
[Seite 181] ὁ, der Mittel u. Kunstgriffe aufsucht u. braucht, Ar. Pax 769.
Greek (Liddell-Scott)
μηχᾰνοδίφης: -ου, ὁ, (δῑφάω) ὁ εὑρίσκων τεχνάσματα ἢ μηχανάς, Ἀριστοφ. Εἰρ. 790.
French (Bailly abrégé)
ου;
adj. m.
qui est à la recherche d'expédients.
Étymologie: μηχανή, διφάω.
Greek Monolingual
μηχανοδίφης, ὁ (Α)
αυτός που επινοεί τεχνάσματα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < μηχανή + -δίφης (< διφῶ «ψάχνω, ερευνώ» πρβλ. αστροδίφης, φυσιοδίφης].
Greek Monotonic
μηχᾰνοδίφης: -ου, ὁ (δῑφάω), αυτός που εφευρίσκει τεχνάσματα, σε Αριστοφ.
Russian (Dvoretsky)
μηχᾰνοδίφης: ου (ῑ) ὁ досл. изобретатель машин, перен. затейник Arph.
Middle Liddell
μηχᾰνο-δίφης, ου, ὁ, [δῑφάω]
inventing artifices, Ar.
