δίψιος
English (LSJ)
α, ον, also ος, ον A.Ch. 185, Nic.Th.147: (δίψα):—A thirsty, and of things, dry, parched, δ. κόνις A.Ag.495, S.Ant.246; χθών E.Alc.560; πῦρ θεοῦ Id.Rh.417; ἐξ ὀμμάτων δὲ δίψιοι πίπτουσι σταγόνες, perhaps tears checked in their flow, A.Ch.185; δίψιον, expld. by βεβλαμμένον, S.Fr.296, by βλαπτικόν, Hsch.; cf. δῖψαι. II causing thirst, ὕδατα Hermipp. ap. J.Ap.1.22; δ. σήψ Nic.Th.147; cf. διψάς ΙΙ.
Spanish (DGE)
-α, -ον
• Morfología: [-ος, -ον A.Ch.185, Opp.H.3.47, Nonn.D.38.361]
I 1 seco κόνις A.A.495, S.Ant.246, 429, χθών E.Alc.560, ὥρα Opp.l.c., Λίβυς Nonn.D.31.14.
2 que produce sed διψίων ὑδάτων ἀπέχεσθαι Hermipp.Hist.22, σήψ Nic.Th.147, ὕδωρ Nonn.D.15.13, 27.186.
3 que reseca, ardiente ἐξ ὀμμάτων δὲ δίψιοι πίπτουσί μοι σταγόνες = brotan de mis ojos gotas ardientes A.l.c., πῦρ θεοῦ E.Rh.417, δ. Κύων = la constelación del Perro que seca e.d. la Canícula, Nonn.D.1.237, cf. l.c.
II 1 herido, castigado S.Fr.296.
2 dañino Hsch.
• DMic.: di-pi-si-jo.
German (Pape)
[Seite 647] α, ον (auch 2 Endungen, Nic. Th. 147), durstig. Gew. übertr. von leblosen Dingen, dürr, trocken; κόνις Aesch. Ag. 481; Soph. Ant. 426; χθών Eur. Alc. 563; δίψιον πῦρ θεοῦ, Hitze, Rhes 417; Aesch. sagt ἐξ ὀμμάτων δὲ δίψιοι πίπτουσί μοι σταγόνες Ch. 183, wo man unnöthig διψίων geändert hat, auch nicht an Hes. Glosse δίψιον, βλαπτικόν zu denken braucht; δ. σήψ Nic. Th. 147 = διψάς, Schlange.
French (Bailly abrégé)
α ou ας, ον :
qui a soif, altéré ; desséché.
Étymologie: δίψα.
Russian (Dvoretsky)
δίψιος: и
1 томящийся жаждой, т. е. высохший, сухой (κόνις Aesch., Soph.; χθών Eur.);
2 иссушающий (πῦρ θεοῦ Eur.; ἐξ ὀμμάτων σταγόνες Aesch.).
Greek (Liddell-Scott)
δίψιος: -α, -ον, καὶ ος, ον Αἰσχύλ. Χο. 185, Νίκ. Θ. 147· (δίψα)· ― διψασμένος, διψαλέος, καὶ ἐπὶ πραγμάτων, ξηρός, ἄνυδρος, διψία κόνις Αἰσχύλ. Ἀγ. 495, Σοφ. Ἀντ. 246, 249· χθὼν Εὐρ. Ἀλκ. 563· ― ἐν Αἰσχύλ. Χο. 185, ἐξ ὀμμάτων δὲ δίψιοι πίπτουσι σταγόνες δύναται νὰ ἑρμηνευθῇ ἐκ τοῦ Ἀγ. 887 (πρβλ. Blomf. ἐν τόπῳ, καὶ ἴδε πολυδίψιος), ἐνῷ ὁ Herm. ἑρμηνεύει: plenae desiderii, ποθειναί. ΙΙ. ὁ δίψαν προξενῶν, δ. σὴψ Νίκ. Θ. 147, πρβλ. διψὰς ΙΙ· καὶ τὸ δίψιος ἀναφέρεται ὡς = βλαβερὸς ἐκ τοῦ Σοφ. (Ἀποσπ. 279).
Greek Monolingual
-ία, -ον και -ος, -ον (Α)
1. διψασμένος
2. (για πράγμ.) ξερός, άνυδρος
3. αυτός που προκαλεί δίψα.
Greek Monotonic
δίψιος: -α, -ον και -ος, -ον (δίψα), αυτός που διψά, διψασμένος, λέγεται και για πράγματα, ξηρός, άνυδρος, στεγνός, σε Τραγ.
Middle Liddell
adj adj δίψα
thirsty, athirst, and of things, thirsty, dry, parched, Trag.
