βρῶμος
χλανίσι δὲ δὴ φαναῖσι περιπεπεµµένοι καὶ µαστίχην τρώγοντες, ὄζοντες µύρου. τὸ δ’ ὅλον οὐκ ἐπίσταµαι ἐγὼ ψιθυρίζειν, οὐδὲ κατακεκλασµένος πλάγιον ποιήσας τὸν τράχηλον περιπατεῖν, ὥσπερ ἑτέρους ὁρῶ κιναίδους ἐνθάδε πολλοὺς ἐν ἄστει καὶ πεπιττοκοπηµένους → Dressed up in bright clean fine cloaks and nibbling pine-thistle, smelling of myrrh. But I do not at all know how to whisper, nor how to be enervated, and make my neck go back and forth, just as I see many others, kinaidoi, here in the city, do, and waxed with pitch-plasters.
English (LSJ)
(A), ὁ, (βιβρώσκω) = βρῶμα, Arat.1021.(B), ὁ, stink, noisome smell, LXX Jb.6.7, al., Gal.7.214, Sch.Nic.Al.519, Dsc.Alex.Praef. (Condemned by Phryn.133; βρόμος is freq. f.l.)
Spanish (DGE)
-ου, ὁ
• Grafía: graf. βρόμος Hsch.
alimento, comida Arat.1021
•forraje Hsch., Hippiatr.Paris.22.
-ου, ὁ
• Grafía: graf. βρόμος Hsch.
fetidez, olor fuerte βρώμου τινὸς ἢ βορβόρου διαφθειρόμενα Gal.7.214, ἀποπλύνοντες τὰ θαλάσσια <ὕδατα> τοῦ βρώμου τοῖς γλυκέσιν eliminando el mal olor de las aguas de mar con aguas dulces en el proceso de fabricación de la sal, Sch.Nic.Al.520e, cf. Dsc.Alex.praef.p.8, Hsch.
•considerada palabra incorrecta por Phryn.126.
German (Pape)
[Seite 467] ὁ, 1) = βρώμη, Arat. 1021. – 2) Gestank, Bocksgeruch der Thiere, Diosc.; vgl. Lob. zu Phryn. 156.
Russian (Dvoretsky)
βρῶμος: ὁ дурной запах, зловоние Anth.
Greek (Liddell-Scott)
βρῶμος: ὁ (βιβρώσκω) = βρῶμα, Ἄρατ. 1021.
Greek Monolingual
(I)
βρῶμος, ο (Α) βιβρώσκω
το βρώμα, η τροφή.
(II)
βρῶμος, ο και βρόμος, ο (Α)
κακοσμία, βρόμα.
[ΕΤΥΜΟΛ. Βλ. λ. βρόμος (II)].
Frisk Etymological English
Grammatical information: m.
Meaning: stench (LXX, Gal.)
Other forms: Sometimes βρόμος
Derivatives: βρῶμα ordure(?; Ev. Marc. 7, 19). βρωμώδης, βρομώδης stinking (Str.); βρωμέω (-ο-) id. (Al.).
Origin: XX [etym. unknown]
Etymology: No etym. Supposed to be identical with βρόμος noise, Kretschmer Glotta 9, 222f., 11, 98, Hatzidakis, Glotta 22 (1934) 130-3. Diff. Kalitsunakis, Glotta 12,198. - Lat. brōmus, brōmōsus, exbrōmō is a loan. The word lives on in the element, Fr. brome etc.
Frisk Etymology German
βρῶμος: {brō̃mos}
Grammar: m.
Meaning: Gestank, falsch für βρόμος (LXX, Gal. u. a.) wohl in Anlehnung an βρῶμα (vgl. Ev. Mark. 7, 19).
Derivative: Davon βρωμώδης, βρομώδης stinkend (Str., Plu., Ath. usw.); βρωμέω (-ο-) übel riechen (Al.).
Etymology: Mit βρόμος Geräusch identisch; das Wort ist im Sinn von Furz aus der akustischen in die Geruchssphäre übergegangen, vgl. ngr. κρούω stoßen, farzen, stinken. Hatzidakis Anh. zu Ἀθ. 27, 3ff., dazu Kretschmer Glotta 9, 222f., 11, 98. Anders z. B. Kalitsunakis, s. Glotta 12, 198. Vgl. auch ngr. βρομεῖ es stinkt s. βρέμω. — Daraus lat. brōmus, brōmōsus, exbrōmō.
Page 1,275
