θυγατριδοῦς
πόθῳ δὲ τοῦ θανόντος ἠγκιστρωμένη ψυχὴν περισπαίροντι φυσήσει νεκρῷ → pierced by sorrow for the dead shall breathe forth her soul on the quivering body
English (LSJ)
οῦ, ὁ, daughter's son, grandson, Is.8.17, Arist.Fr.473, Ph.2.82,425, OGI529.23 (Sebastopolis): acc. -δῆ, as though from nom. -δεύς, ib. 377.5 (Smyrna, i A.D.):—Ion. θυγατριδέος Hdt.5.67, 69.
French (Bailly abrégé)
v. θυγατριδέος.
Greek Monolingual
θυγατριδοῦς και θυγατρίδης, ὁ (Α)
βλ. θυγατριδεύς.
[ΕΤΥΜΟΛ. θυγατρ-ιδοῦς < θ. θυγατρ- του θυγάτηρ (πρβλ. γεν. θυγατρ-ός, δοτ. θυγατρ-ί) + κατάλ. -ιδοῦς (< -ιδ-εός με συναίρεση), δηλωτική του απογόνου (πρβλ. αδελφιδούς)].
Greek Monotonic
θῠγατρῐδοῦς: -οῦ, ὁ, ο γιος της κόρης, εγγονός, σε Αττ.· Ιων. -ιδέος, σε Ηρόδ.
German (Pape)
att. zusammengezogen st. θυγατριδέος.
Russian (Dvoretsky)
θῠγατρῐδοῦς: ὁ стяж. = θυγατριδέος.
Middle Liddell
a daughter's son, grandson, attic; ionic -ιδέος, Hdt.
