penis
Οὐκ ἔστιν αἰσχρὸν ἀγνοοῦντα μανθάνειν → Non est inhonestum ea, quae nescis, discere → nicht schändlich ist's, dass einer lernt, was er nicht weiß
English > Greek
αἰδοῖον, ἀνδρεία, ἄροτρα, βαλλίον, βάμβαλον, βιλλίν, βίλλος, γέρρον, δρακών, ἔμβολον, ἔμβολος, κανδύταλις, κάπρος, καυλός, κέρκιον, κήδαλον, κόθημα, κόντιλος, κορύνη, κότιλον, κωκώ, κωλέα, κωλῆ, ληκώ, μάχαιρα, μῆδος, μοιόν, μολοῦρις, μύρσινος, ξίφος, ὅπλον, ὀρθίας, ὀρθόδωρον, ὄφις, πάσσαλος, πέος, πόσθη, πρόσθεμα, ῥόπαλον, ῥόπτρον, σάθη, σαννίον, σαυνίον, σαύνιον, σαύρα, σῖνος, σίφων, σκάλαυθρον, σκίφος, σκόροδον, τύλος, φαλλός, φλὲψ γονίμη, γονίμη φλέψ
Latin > English
penis penis N M :: male sexual organ, penis; (sometimes rude); a tail
Latin > English (Lewis & Short)
pēnis: is, m. (abl. peni, Naev. ap. Fest. p. 230 Müll.) [τὸ πέος],
I a tail.
I In gen. (ante-class.): caudam antiqui penem vocabant, Cic. Fam. 9, 22, 2: ... lares ludentes peni pinxit bubulo, Naev. ap. Fest. p. 230 Müll.—
II In partic., = membrum virile, the penis; also, by meton., for lust (class.): hodie penis est in obscenis, Cic. Fam. 9, 22, 2: ganeo, manu, ventre, pene bona patria laceraverat, Sall. C. 14, 2; Hor. Epod. 12, 8; Juv. 9, 43; Arn. 5, 18.—In a paron. with paene, Plaut. Truc. 2, 6, 37.
Latin > French (Gaffiot 2016)
pēnis,¹³ is, m., queue des quadrupèdes : Cic. Fam. 9, 22, 2 ; Fest. 230 || brosse à peindre : Næv. Com. 102 || membre viril : Sall. C. 14, 2 ; Hor. Epo. 12, 8 ; Juv. 9, 43.
Latin > German (Georges)
pēnis, is, m. (viell. aus *pesnis, griech. πέος), der Schwanz, peni (Abl.) bubulo ludentes, Naev. com. 102: hodie ›penis‹ est in obscenis, Cic. ep. 9, 22, 2. – gew. übtr., das männliche Glied, Cic. u.a.: pene, durch Unzucht, Sall. u. Hor. – als Schmeichelwort, purissimus penis, Suet. vit. Hor. p. 297 Roth.
Latin > Chinese
penis, is. m. :: 尾。屌。*Peni pro Pene. plur. Penes, ium.
