Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

hostia

From LSJ
Revision as of 09:09, 15 August 2017 by Spiros (talk | contribs) (3_6)

Ἓν οἶδα, ὅτι οὐδὲν οἶδα → I know only one thing, that I know nothing | all I know is that I know nothing.

Diogenes Laertius, Lives of the Philosophers, Book 2 sec. 32.

Latin > English (Lewis & Short)

hostĭa: (also fostia), ae, f. 2. hostio, acc. to Paul. ex Fest. p. 102 Müll.,
I an animal sacrificed, a victim, sacrifice (cf.: victima).
I Lit.: cum Trebatius doceat, hostiarum genera esse duo, unum in quo voluntas dei per exta disquiritur, alterum, in quo sola anima deo sacratur, unde etiam haruspices animales has hostias vocant, Macr. S. 3, 5, 1: illud ex institutis pontificum et haruspicum non mutandum est, quibus hostiis immolandum cuique deo, Cic. Leg. 2, 12, 29: ea prodigia partim majoribus hostiis partim lactentibus procurarentur, Liv. 22, 1, 15: majoribus hostiis rem divinam facere, id. 31, 5, 3: Veneri immolare hostiam, Plaut. Poen. 2, 2: hostiis propitiare Venerem, id. ib. 4, 2, 25; cf. v. 27: Pseudole, arcesse hostias, Victimas, lanios, ut ego huic sacrificem summo Jovi, id. Ps. 1, 3, 93: hostias immolare, Cic. Div. 1, 42, 93: hostias ad sacrificium praebere ... hostias redimere (used interchangeably with victimae), id. Inv. 2, 31, 96 sq.: hostiae omnibus locis immolabantur, Hirt. B. G. 8, 51, 3: C. Mario per hostias dis supplicanti, Sall. J. 63, 1: nondum cum sanguine sacro Hostia caelestes pacificasset heros, Cat. 68, 76: ad scelus perficiendum caesis hostiis (shortly before: nocturna sacrificia), Cic. Clu. 68, 194: mactata hostia, Hor. C. 1, 19, 16: non sumptuosa blandior hostia Mollivit aversos Penates Farre pio et saliente mica, id. ib. 3, 23, 18: quadraginta hostiis sacrificare, Liv. 41, 19, 2: hostiis piare prodigia, Tac. H. 5, 13: si primis hostiis litatum non est, Gell. 4, 6, 6: ruminalis, Plin. 8, 51, 77, § 206: maximam hostiam ovilli pecoris appellabant, non ab amplitudine corporis sed ab animo placidiore, Paul. ex Fest. p. 126 Müll.: (Galli) humanis hostiis aras ac templa funestant, Cic. Font. 10, 21 (for which: Galli pro victimis homines immolant, Caes. B. G. 6, 16, 2); cf.: humanis hostiis litare, Tac. G. 9: humana, Plin. 8, 22, 34, § 82.—Collect., Verg. A. 1, 334.—
II Transf., Hostia, a group of stars belonging to the constellation Centaurus, Hyg. Astr. 3, 37.

Latin > French (Gaffiot 2016)

(1) hostĭa,¹⁰ æ, f. (cf. hostio 2 ),
1 victime [en gén. expiatoire et servant aux prédictions des haruspices, cf. Macr. Sat. 3, 5, 1 ] : hostia lactens Cic. Leg. 2, 29, victime encore à la mamelle, agneau ; hostia major Cic. Leg. 2, 29 ; hostia maxima Cic. Leg. 2, 54 ; P. Fest. 126, victime à son plein développement ; hostiam fluctibus immolare Cic. Nat. 3, 51, immoler une victime aux flots de la mer || humanæ hostiæ Cic. Font. 21, victimes humaines
2 groupe d’étoiles faisant partie primitivement du Centaure auj. regroupées dans la constellation du Loup. : Hyg. Astr. 3, 37.

Latin > German (Georges)

hostia, ae, f. (hostio = ferio, ich schlage; eig. »die Geschlagene«, dah.) das Schlachtopfer, Opfertier, Opfer, gew. nur zur Versöhnung der Götter, das Sühnopfer (zur Unterscheidung v. victima s. Marquardt-Wissowa Staatsverw.2 Bd. 3. S. 171. Anm. 1), I) eig.: maxima, Cic.: humana, Cic., Sall. fr. u.a.: hostiae maiores (Ggstz. hostiae lactentes), Cic. – hostias immolare, Cic., od. mactare, Verg., od. caedere, Suet.: hostiis immolare, Cic., od. sacrificare, Liv., od. rem divinam facere, Liv. – hostiarum munera offerre, Greg. Tur. – II) übtr., eine Sterngruppe am Zentauren, Hyg. astr. 3, 37. – / Arch. Form ostia, Corp. inscr. Lat. 1, 819: fostia, nach Paul. ex Fest. 84, 5.