ὠνητός

English (LSJ)

ή, όν, also ός, όν, E.Hel.816:—

   A bought, of slaves, ἐμὲ δ' ὠνητὴ τέκε μήτηρ Od.14.202; δοῦλος οὐκ ὠνητὸς ἀλλ' οἴκοι τραφείς S.OT1123, cf. E.Hec.365, Pl.Lg.841d, etc.; opp. μίσθιος, Plu.Lyc.16: but ὠνητὴ δύναμις a mercenary force, opp. οἰκεία, Th.1.121; ὠν. σῖτος, opp. δωρητός, Plu.Cor.16.    II to be bought, that may be bought, ἐλπίς E.Hel.816; λόγοι Id.Fr.978; βασιλεῖαι Pl.R.544d; ἀρχαί Arist.Pol.1273a36; φιλίη APl.4.80 (Agath.): c. gen. pretii, δόξα χρημάτων οὐκ ὠνητή not to be bought for money, Isoc.2.32: but ἐλπὶς χρήμασιν ὠνητή with money, Th. 3.40.

Greek (Liddell-Scott)

ὠνητός: -ή, -όν, καὶ ός, όν, Εὐρ. Ἑλ. 816·-ῥηματ. ἐπίθ., ἀγορασθείς, ἠγορασμένος, «ἀγοραστός», ἐμὲ δ’ ὠνητὴ τέκε μήτηρ Ὀδ. Ξ. 202· δοῦλος οὐκ ὠνητὸς ἀλλ’ οἴκοι τραφεὶς Σοφ. Ο. Τ. 1123, πρβλ. Εὐρ. Ἑκ. 365, Πλάτ. Νόμ. 841D, κλπ.· ἀντίθετον τῷ μίσθιος, Πλουτ. Λυκοῦργ. 16.-ἀλλά, ὠνητὴ δύναμις, μισθοφορική, ἀντίθετον τῷ οἰκεία, Θουκ. 1. 121· ὠν. σῖτος, ἀντίθετον τῷ δωρητός, Πλουτ. Κοριολ. 16. ΙΙ. ὃν δύναταί τις νὰ ἀγοράσῃ, Λατ. venalis, ἐλπὶς Εὐρ. Ἑλ. 816· λόγοι ὁ αὐτ. ἐν Ἀποσπ. 968· βασιλεῖαι Πλάτ. Πολ. 544D· ἀρχαὶ Ἀριστ. Πολιτ. 2. 11, 10· φιλίη Ἀνθ. Πλαν. 80· μετὰ γεν. τοῦ τιμήματος, δόξα χρημάτων οὐκ ὠνητή, ἥτις δὲν ἀγοράζεται διὰ χρημάτων, Ἰσοκρ. 21Β· ἀλλά, ἐλπὶς χρήμασιν ὠνητή, ἀγοραζομένη διὰ χρημάτων, Θουκ. 3. 40.

French (Bailly abrégé)

ή, όν :
1 acheté, acquis à prix d’argent : δύναμις ὠνητή THC armée mercenaire ; avec le gén. de prix : ὠνητὸς χρημάτων ISOCR acheté à prix d’argent;
2 qu’on peut acheter, vénal : ὠνητὸς χρήμασιν THC qu’on peut acheter pour de l’argent.
Étymologie: ὠνέομαι.

English (Autenrieth)

(ὠνέομαι): bought, ‘slavemother,’ Od. 14.202†.

Greek Monolingual

-ή, -ό / ὠνητός, -ή, -όν, ΝΜΑ, και ὠνητός, -όν, Α ὠνοῡμαι
αυτός τον οποίο μπορεί κανείς να αγοράσει
νεοελλ.-μσν.
φρ. «ωνητό αξίωμα» — οφίκιο, αξίωμα του οποίου η απόκτηση γινόταν μετά από καταβολή χρημάτων
αρχ.
1. αυτός που αποκτήθηκε με αγορά, αγοραστός
2. φρ. «ὠνητὴ δύναμις» — μισθοφορική δύναμη, μισθοφόροι στρατιώτες (Θουκ.).

Greek Monotonic

ὠνητός: -ή, -όν και -ός, -όν,
I. ρημ. επίθ., αγορασμένος, αγοραστός· λέγεται για δούλους, σε Ομήρ. Οδ., Σοφ. κ.λπ.· ὠνητὴ δύναμις, μισθοφορική δύναμη αντίθ. προς το οἰκεία, σε Θουκ.
II. αυτός τον οποίο μπορεί κάποιος να αγοράσει, αυτός που πρέπει να αγοραστεί, Λατ. venalis· ἐλπίς, σε Ευρ.· με γεν. της τιμής, δόξα χρημάτων οὐκ ὠνητή, η δόξα, η καλή φήμη δεν εξαγοράζεται με χρήματα, σε Ισοκρ.· αλλά, ἐλπὶς χρήμασιν ὠνητή, η ελπίδα αγοράζεται με χρήματα, σε Θουκ.