προσάλλομαι
οἷς τὰ ὁρώμενα τὴν ἀρχὴν ἐνδίδωσι, καὶ οἷον ὑπήνεμα διὰ τῶν ὀφθαλμῶν τὰ πάθη ταῖς ψυχαῖς εἰστοξεύονται → who taketh his beginning and occasion from something which is seen, and then his passion, as though wind borne, shoots through the eyes and into the heart
English (LSJ)
A jump up at, X.Cyr.8.4.20, Arist.HA612a11, Str. 16.4.19, Plu.2.977c; of a wind, Arist.Mu.395a7; π. τῷ στέρνῳ, of the heart, Ruf. Syn.Puls.3.6.
German (Pape)
[Seite 748] (s. ἅλλομαι), hinzu-, hinausspringen; Xen. Cyr. 8, 4, 20; Arist. H. A. 9, 6; Strab. u. A.
Greek (Liddell-Scott)
προσάλλομαι: ἀποθετ., πηδῶ ἐπάνω εἴς τινα ὡς κύων, Ξεν. Κύρ. 8. 4, 20˙ πρβλ. Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 9. 6, 4, Πλούτ. 2. 977C· ἐπὶ ἀνέμου, Ἀριστ. π. Κόσμ. 4, 16.
French (Bailly abrégé)
f. προσαλοῦμαι, ao. προσηλάμην, etc.
sauter vers, sauter.
Étymologie: πρός, ἅλλομαι.
Greek Monolingual
Α
(αποθ.)
1. πηδώ επάνω σε κάποιον
2. αναπηδώ για να φτάσω κάτι που βρίσκεται ψηλά.
[ΕΤΥΜΟΛ. < προσ- + ἅλλομαι «αναπηδώ, σκιρτώ, τινάζομαι»].
Greek Monotonic
προσάλλομαι: αποθ., πηδώ επάνω σε κάποιον, όπως ο σκύλος, σε Ξεν.
Russian (Dvoretsky)
προσάλλομαι: подскакивать, подпрыгивать (ὡς τὰ κυνάρια Xen.; πρὸς τὸ δένδρον Arst.): πνεῦμα προσαλλόμενον Arst. порыв ветра.
