κλώσσω
From LSJ
οἷς τὰ ὁρώμενα τὴν ἀρχὴν ἐνδίδωσι, καὶ οἷον ὑπήνεμα διὰ τῶν ὀφθαλμῶν τὰ πάθη ταῖς ψυχαῖς εἰστοξεύονται → who taketh his beginning and occasion from something which is seen, and then his passion, as though wind borne, shoots through the eyes and into the heart
English (LSJ)
A cluck, prob. in Suid. s.v. φωλάς; cf. κλώζω.
German (Pape)
[Seite 1459] = κλώζω, Suid. v. φωλάς, von den Hennen.
Greek (Liddell-Scott)
κλώσσω: κλώζω ὡς ὄρνις, κυρίως ὅταν ἐπῳάζῃ (πρβλ. τὰ τῆς σημερινῆς κλωσσῶ, κλῶσσα), κλωσσαμενᾶν κακκαβιδᾶν πιθαν. γραφ. παρὰ τῷ Ἀλκμᾶνι 53· πρβλ. κλώζω.
French (Bailly abrégé)
glousser, caqueter.
Étymologie: cf. κλώζω.
Greek Monolingual
κλώσσω (Α)
κακαρίζω.
[ΕΤΥΜΟΛ. Παρλλ. τ. του κλώζω.
Greek Monotonic
Frisk Etymological English
See also: s. κλώζω.
Middle Liddell
!κλώσσω,
to cluck like a hen.
