quicumque

Latin > English (Lewis & Short)

quīcumque: (or -cunque), quaecumque, quodcumque (also separately:
I cum quibus erat cumque una, Ter. And. 1, 1, 36; quam se cumque in partem, Cic. de Or. 3, 16, 59. — Old form of the plur. quescumque, Cato ap. Charis. p. 70 P., and ap. Prisc. p. 960 P.), pron. rel.
I Whoever, whatever, whosoever, whatsoever, every one who, every thing that, all that (class.): quicumque is est, ei me, etc., whosoever, Cic. Fam. 10, 31, 8: quoscumque de te queri audivi, quācumque potui ratione placavi, whomsoever I have heard complaining, them I have satisfied in every possible way, id. Q. Fr. 1, 2, 2, § 4: petere fortunam, quaecumque accidat, what fortune soever, Caes. B. G. 1, 31: ut quodcumque vellet, liceret facere, Nep. Dat. 10, 1.—Rarely with subj. in orat. rect.: quocumque haec modo se habeant, Plin. 27, 12, 91, § 114.—
   2    Absol. (Cic., Cæs., and Sall. always construe quicumque as rel. with its own verb, except in abl. sing.;
v. infra; as absol. for quivis or quilibet, freq. in Liv. and post-Aug. writers; cf. Zumpt, Gram. § 706), any whatever, etc.: te audio (libenter) quācumque de re, Cic. Q. Fr. 2, 8 (10), 1: qui quācumque de causā ad eos venerunt, Caes. B. C. 6, 23: quocumque modo, Sall. J. 103, 3: laeti quamcunque condicionem paciscendi acceperunt, Liv. 22, 58, 5: ubicumque et quācumque matre genitus, id. 1, 3, 3: qui de quācumque causā tum aspernati nostra auxilia estis, id. 45, 23, 6: quācumque condicione arma viris auferre, id. 9, 9, 11: quocumque gladiatorio munere prolapsi, Suet. Claud. 34: Ciceronem cuicunque eorum opponere, Quint. 10, 1, 105. —In neutr. subst., with gen., whatever, however much: quodcumque est lucri, i. e. all the profit, Phaedr. 5, 6, 3: quodcumque militum contrahere poteritis, as many troops as ever you can bring together, Pompon. ap. Cic. Att. 8, 12, A, 4: quodcunque hoc regni, all this authority, Verg. A. 1, 78.—When the rel. occurs twice or oftener in the same connection, only qui is repeated: quaecunque navis ex Asiā, quae ex Syriā, quae, etc., Cic. Verr. 2, 5, 56, § 145: hoc quodcumque vides, Prop. 4, 1, 1.—
   B In partic., for qualiscumque, howsoever constituted, of whatever kind: quaecumque mens illa fuit, Gabinii fuit, Cic. Rab. Post. 8, 21. —
II Transf., each or every possible, each, every, all: quae sanari poterunt, quācumque ratione sanabo, in every possible way, Cic. Cat. 2, 5, 11: et quocumque modo maluit esse mea, under all circumstances, Prop. 1, 8, 34 (1, 8, b, 8): de quācumque causā, Liv. 45, 23.

Latin > French (Gaffiot 2016)

quīcumquĕ⁶ (-cunquĕ), quæc-, quodc-,
1 relatif, quel... que : quicumque is est Cic. Fam. 10, 31, 8, quel qu’il soit ; quæcumque mihi proponetur fortuna, subeatur Cic. Cat. 4, 2, quelle que soit la destinée qui m’attende, je suis prêt à la supporter ; hoc præceptum, cujuscumque est... Cic. Læl. 60, ce précepte, quel qu’en soit l’auteur...; ad id, quodcumque decebit, accommodare orationem Cic. Or. 123, approprier le discours à tout ce que demanderont les bienséances ; quæcumque... possunt Cic. de Or. 2, 5, tout ce qui peut... ; quicumque nati sunt Cic. Har. 49, tous ceux qui ont vu le jour ; quoscumque audivi, quacumque potui ratione, placavi Cic. Q. 1, 2, 4, tous ceux que j’ai entendus, je les ai calmés par tous les moyens que j’ai pu || quodcumque militum contrahere poteritis Pomp. d. Cic. Att. 8, 12 a, 4, tout ce que vous pourrez réunir de soldats
2 indéfini, n’importe quel : quorumcumque generum Cic. Tim. 14, de n’importe quels genres ; quamcumque in partem Cic. Att. 3, 21, dans n’importe quel sens ; locupletare aliquem quacumque ratione Cic. Off. 1, 43, enrichir qqn par tous les moyens possibles, cf. Cic. Nat. 2, 164 ; de Or. 1, 51 ; Q. 2, 8, 1 ; Cat. 2, 11. tmèse qua re cumque Cic. Div. 2, 7 ; quod ad cumque genus Cic. Leg. 2, 46 ; quam se cumque in partem Cic. de Or. 3, 60 || arch. quescumque plur. Cat. d. Prisc. Gramm. p. 960.

Latin > German (Georges)

quīcumque, quaecumque, quodcumque, wer (was) auch nur immer, jeder der, alles was, jeder mögliche, I) allg.: quicumque is est, ei etc., wer es auch sei, Cic.: quācumque potui ratione, placavi, auf jede mögliche Weise, wie ich nur gekonnt, Cic.: quodcumque vellet, liceret facere, Nep.: omnia, quaecumque loquimur, alles, was nur usw., Cic.: quācumque ratione sanabo, auf jede nur mögliche Weise, Cic.: quocumque modo, unter allen Umständen, Prop.: quācumque condicione, Liv.: de quacumque causa, Liv.: cuicumque nobili debitos honores, jedem Vornehmen, Tac. – dah. im Neutr. quodcumque, wieviel nur, hoc quodcumque est od. vides, das alles, Verg. u. Prop. m. folg. Genet., quodcumque est lucri, allen Gewinn, Phaedr. 5, 6, 3: quodcumque militum contrahere poteritis, so viel ihr nur S. werdet z. können, Pompeius b. Cic. ad Att. 8, 12. lit. A. § 4. – II) prägn. = qualiscumque, wie auch immer beschaffen, quaecumque mens illa fuit, Gabinii fuit, Cic. Rab. Post. 21. – / a) Getrennt (s. Halm Cic. Sest. 98), cum quibus erat cumque, Ter.: qua re cumque possemus, Cic.: weit getrennt, qui testamentum tradet tibi cumque legendum, Hor.: quem fors dierum cumque dabit lucro, Hor. – b) quocumque, s. bes. – c) archaist. Nom. Plur. quescumque, Cato origg. 2. fr. 34.