καῦκος
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
English (LSJ)
ὁ, a kind of
A cup, Gloss.:—Dim. καυκίον, τό, AP9.749 (in lemmate), Just.Nov.105.2.1; κ. ἀργύρεον PMasp.167.10 (vi A.D.).
German (Pape)
[Seite 1407] ὁ, = καυκαλίς, VLL.
French (Bailly abrégé)
ου (ὁ) :
1 espèce de coupe;
2 vulve.
Étymologie: DELG étym. inconnue.
Greek Monolingual
(I)
καῡκος, ὁ (Μ)
είδος ποτηριού.
[ΕΤΥΜΟΛ. Άγνωστης ετυμολ.].
(II)
και καύχος, ο (Μ καῡκος και καῡχος)
εραστής, ερωμένος
νεοελλ.
μοιχός.
[ΕΤΥΜΟΛ. < καύκα (II) με αλλαγή γένους].
Frisk Etymological English
Grammatical information: m.
Meaning: cup (Gloss.)
Derivatives: Diminutive καυκίον (pap. VIp, AP 9, 749 in lemm., Just.). Also καυκάλιον id. (Alex. Aphr. Pr. 1,94; after βαυκάλιον).
Origin: XX [etym. unknown]
Etymology: Identical with Lat. caucum n. id. (Script. hist. Aug.), but further unknown; cf. W.-Hofmann s. v. Schrijver compares OIr. cuach cup, FS Beekes (1997) 295.