διχοστατέω
Φιλοσοφίαν δὲ τὴν μὲν κατὰ φύσιν, ὦ Βασιλεῦ, ἐπαίνει καὶ ἀσπάζου, τὴν δέ θεοκλυτεῖν φάσκουσαν παραίτου. → Praise and revere, O King, the philosophy that accords with nature, and avoid that which pretends to invoke the gods. (Philostratus, Ap. 5.37)
English (LSJ)
(στῆναι)
A stand apart, disagree, ὄξος τ' ἄλειφά τ'… διχοστατοῦντ' ἂν οὐ φίλως προσεννέποις A.Ag. 323; δ. λάχη Id.Eu.386 (lyr.); λόγος S.Fr.867; δ. πρός τινα E.Med. 15, Pl.R.465b. II feel doubts, Alex.Aphr.Pr.Praef.
German (Pape)
[Seite 647] auseinander treten, sich veruneinigen, Aesch. Ag. 314; πρός τινα, Eur. Med. 15; λόγος Soph. frg. 746; Plat. Rep. V 465 b. Auch = mit sich selbst uneins, unentschlossen sein, Sp.
Greek (Liddell-Scott)
δῐχοστᾰτέω: (στῆναι) ἵσταμαι χωρίς, διαφωνῶ, διχοστατῶν λόγος Αἰσχύλ. Ἀγ. 323, Εὐμ. 386· δ. πρός τινας Εὐρ. Μηδ. 15, Πλάτ. Πολ. 465Β. ΙΙ. τρέφω ἀμφιβολίας, Ἀλέξ. Ἀφρ. Προβλ. 1, 1.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
être séparé de, gén. ; fig. être en dissentiment, en désaccord : πρός τινα avec qqn.
Étymologie: δίχα, ἵστημι.
Spanish (DGE)
(δῐχοστᾰτέω) 1 estar en desacuerdo, ser discordante, disentir ὄξος τ' ἀλειφά τ' ἐγχέας ταὐτῷ κύτει διχοστατοῦντ' ἂν οὐ φίλως προσεννέποις si viertes vinagre y aceite en una misma vasija deberías llamarlos enemigos en discordia A.A.323, διχοστατῶν λόγος σύγκολλα τἀμφοῖν ἐς μέσσον τεκταίνεται S.Fr.867, ἢν διχοστατῇ πόλις E.Fr.173, cf. Str.5.4.7, γῆ ... μὴ διχοστατοῦσα una tierra sin disensiones 1Ep.Clem.20.4, c. gen. λάχη θεῶν διχοστατοῦντ' A.Eu.386, c. πρός y ac. ὅταν γυνὴ πρὸς ἄνδρα μὴ διχοστατῇ E.Med.15, πρὸς τούτους ἢ πρὸς ἀλλήλους Pl.R.465b, ἀδελφοὶ πρὸς ἀλλήλους Str.14.5.2, cf. D.C.17.3.
2 vacilar, dudar c. or. complet. ὅσοι δὲ διχοστατοῦσιν, εἰ ... Alex.Aphr.Pr.1 praef.
•abs. tener dudas Herm.Sim.8.7.2.
Greek Monotonic
δῐχοστατέω: μέλ. -ήσω (στῆναι), διαφωνώ, έρχομαι σε αντίθεση, σε Αισχύλ.· πρόςτινα, σε Ευρ.
Russian (Dvoretsky)
διχοστᾰτέω:
1) расходиться, разделяться (ὄξος τ᾽ ἄλειφά τ᾽ διχοστατοῦντα Aesch.);
2) расходиться во мнениях, быть в разладе (πρός τινα Eur., Plat.).
