μελίπνοος
Ἀναβάντα γὰρ εἰς τὴν ἀκρόπολιν, καὶ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς λύπης προσκόψαντα τῷ ζῆν, ἑαυτὸν κατακρημνίσαι → For he ascended the acropolis and then, because he was disgusted with life by reason of his excessive grief, cast himself down the height
English (LSJ)
ον, contr. μελί-πνους, ουν,
A honey-breathing, λίβανος AP6.231 (Phil.): metaph., μ. σῦριγξ Theoc.1.128; αὐδά Limen.13; Μοῦσα Tryph. 429.
German (Pape)
[Seite 123] zsgzgn -πνους, πνουν, süß athmend, -duftend, λίβανος, Philp. 10 (VI, 231); σύριγξ, Theocr. 1, 128; φωνή, Nonn. D. 10, 188.
Greek (Liddell-Scott)
μελίπνοος: -ον, συνῃρ. -πνους, ουν, ὁ ἐκπέμπων ὀσμὴν μέλιτος, λίβανος, Ἀνθ. Π. 6. 231· μεταφ., ὁ ἐκπέμπων γλυκεῖαν φωνήν, μ. σῦριγξ Θεόκρ. 1. 128· Μοῦσα, μολπὴ Τρυφ. 429, Νόνν. Εὐαγγ. κ. Ἰω. 19, ἴδε 36.
French (Bailly abrégé)
οος, οον;
aux doux accents (flûte).
Étymologie: μέλι, πνέω.
Greek Monolingual
μελίπνοος, -οον και -ους, -ουν (Α)
1. αυτός που αναδίδει μυρωδιά μελιού
2. μτφ. γλυκόφωνος, καλλίφωνος («καὶ τάνδε φέρευ πακτοῑο μελίπνουν ἐκ κηρῶ σύριγγα καλάν», Θεόκρ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < μέλι + πνόος (< πνοή < πνέω), πρβλ. μεγαλό-πνοος].
Greek Monotonic
μελίπνοος: -ον, συνηρ. -πνους, -ουν, αυτός που αποπνέει οσμή μελιού, που έχει γλυκιά αναπνοή, σε Θεόκρ., Ανθ.
Russian (Dvoretsky)
μελίπνοος: стяж. μελίπνους 2
1) сладко пахнущий (λίβανος Anth.);
2) сладостно поющий (σύριγξ Theocr.).
