ακίνητος
Περὶ τοῦ ἐπέκεινα τοῦ νοῦ κατὰ μὲν νόησιν πολλὰ λέγεται, θεωρεῖται δὲ ἀνοησίᾳ κρείττονι νοήσεως → On the subject of that which is beyond intellect, many statements are made on the basis of intellection, but it may be immediately cognised only by means of a non-intellection superior to intellection
Greek Monolingual
-η, -ο (Α ἀκίνητος, -ον) και ακούνητος, -ιστός
αυτός που δεν κινείται, ο ασάλευτος
«στάθηκε ακίνητος»
αρχ.
«ἄστρα ἀκίνητα», οι απλανείς αστέρες (Πολυδ.)
μσν.- νεοελλ.
ἀκίνητος ἑορτή
γιορτή η οποία γιορτάζεται πάντα σε σταθερή ημερομηνία
νεοελλ.
1. αυτός που δεν μπορεί να μετακινηθεί, που είναι αναπόσπαστος από το έδαφος
«βράχος ακίνητος», «ακίνητη περιουσία»
2. ο ισχυρός, εκείνος που δεν διατρέχει κίνδυνο παρακμής
3. εκείνος, τον οποίο δεν έχουν κουνήσει στην κούνια του
«ακούνιστο μωρό»
4. όποιος δεν έχει ξεκινήσει
«ακίνητο πλοίο»
5. όποιος δεν έχει μπει σε ζυγό (αποδίδεται σε βόδια)
αρχ.
1. αργός, νωθρός
«ἀκίνητοι φρένες» (για τους Βοιωτούς, Αριστοφ.)
2. εκείνος, τον οποίο δεν επιτρέπεται κανείς να μετακινήσει, ο αμετάβλητος
«ἀκίνητα νόμιμα» (Θουκ.)
«νόμους ἀκινήτους» (Αριστοτ.)
3. εκείνος, τον οποίο δεν επιτρέπεται κανείς να κινήσει, να αγγίξει, ο απαραβίαστος
«ἀκίνητος τάφος» (Ηρόδ.), «κινεῖν τὰ ἀκίνητα» (Ηρόδ.)
4. ο αμετάβλητος, ο σταθερός ή ο πείσμων (αποδίδεται σε πρόσωπα, Σοφ. Πλάτ.)
5. ο χέρσος, ο ακαλλιέργητος
«ἀκίνητος χώρα» (Πλούτ.)
6. αυτός που δεν μπορεί να αποχωριστεί κάποιον ή κάτι.
[ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ < ἀ- στερητ. + κινητὸς < κινῶ.
ΠΑΡ. ακινησία. αρχ. ἀκινητῶ
νεοελλ.
ἀκινητότητα.
ΣΥΝΘ. νεοελλ. ακινητοποιώ].
