διᾴδω
ὅτι τίς ὁ ἄνθρωπος, ὃς ἐπελεύσεται ὀπίσω τῆς βουλῆς τὰ ὅσα ἐποίησεν αὐτήν; (Ecclesiastes 2:12, LXX version) → for who is the man who, after following his own plan, will find wisdom (in) everything he has done?
English (LSJ)
Attic for διαείδω².
Spanish (DGE)
• Morfología: [fut. διαείσομαι Theoc.5.22]
1 competir en el canto ῥαψῳδοῦντα ... καὶ διᾴδοντα Arist.Po.1462a7, c. dat. τοι διαείσομαι Theoc.l.c., cf. Phryn.PS 65, fig. ref. a teorías contrapuestas igualmente erróneas <πάντως δὲ> διέπταισαν οὗτοι, διᾴδοντες ἀλλήλοις Ptol.Gnost.Ep.3.3.
2 disonar op. συνᾴδω Heraclit.B 10.
French (Bailly abrégé)
f. διαείσομαι;
ne cesser de chanter : τινι pour disputer le prix à qqn.
Étymologie: διά, ᾄδω.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
δι-ᾴδω aan een zangwedstrijd deelnemen.
Russian (Dvoretsky)
διᾴδω: поэт. δι-αείδω (fut. διαείσομαι)
1) петь вразнобой, нестройно (συνᾴδειν καὶ δ. Heracl. ap. Arst.);
2) петь чередуясь, т. е. перемежать хор с диалогом (ὅπερ ἐποίει Μνασίθεος ὁ Ὀπούντιος Arst.);
3) состязаться в пении (τινί Theocr.).
German (Pape)
1 um die Wette singen, τινί, Arist. poet. 26; auch med., bei B.A. 37 (s. διαείδω).
2 dazwischen singen, z.B. im Drama zwischen dem Dialog, Arist. poet. 10.
3 mißtönen, Gegensatz von συνᾴδω, Heracl. bei Arist. mund. 5.
