θώψ

English (LSJ)

gen. θωπός, ὁ,
A flatterer, false friend, Hdt.3.80; θ. πλούτου Antipho Soph.65, cf. Them.Or.20.237d.
II as adjective, θῶπες λόγοι = fawning speeches, Trag.Adesp.24, Pl.Tht.175e, Ph.2.52 (cf. τέθηπα, θάμβος).

French (Bailly abrégé)

θωπός (ὁ) :
flatteur.
Étymologie: cf. θωπεύω.

Greek Monotonic

θώψ: γεν. θωπός, ὁ, κόλακας, δουλοπρεπής, ψεύτικος φίλος, σε Ηρόδ.· ως επίθ., θῶπες λόγοι, κολακευτικά λόγια, σε Πλάτ.

Russian (Dvoretsky)

θώψ: θωπός adj. льстивый (θῶπες λόγοι Plat.).
θωπός ὁ льстец Her.

Frisk Etymological English

θωπός
Grammatical information: m.
Meaning: flatterer, sec. also adjectively (IA).
Derivatives: θωπικός flattering (Ar.), θωπεύω flatter with θωπεία, θώπευμα flattery, Demin. θωπευμάτια pl., θωπευτικός (Att. etc.); also θώπτω id. (A.).
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]
Etymology: Hardly with de Saussure Mémoire 156, Bezzenberger BB 5, 317 as root noun (cf. Chantraine Formation 2) to τέ-θηπ-α, θάμβος, s. v. (which is a Pre-Greek word); cf. H.: θώψ κόλαξ, ὁ μετὰ θαυμασμοῦ ἐγκωμιαστής (which may be due to learned analysis).

Middle Liddell

θώψ, γεν. θωπός, ὁ,
a flatterer, fawner, false friend, Hdt.:—as adj., θῶπες λόγοι fawning speeches, Plat.

Frisk Etymology German

θώψ: θωπός
{thṓps}
Grammar: m.
Meaning: Schmeichler, sekundär auch adjektivisch (ion. att.).
Derivative: Davon θωπικός schmeichlerisch (Ar. u. a.), θωπεύω schmeicheln mit θωπεία, θώπευμα Schmeichelei, Deminutivum θωπευμάτια pl., θωπευτικός (att. usw.); auch θώπτω ib. (A.).
Etymology: Wohl mit de Saussure Mémoire 156, Bezzenberger BB 5, 317 als Wurzelnomen (vgl. Chantraine Formation 2) zu τέθηπα, θάμβος, s. d.; vgl. H.: θώψ· κόλαξ, ὁ μετὰ θαυμασμοῦ ἐγκωμιαστής.
Page 1,701

Mantoulidis Etymological

-θωπός, ὁ (=κόλακας). Ἀπό ρίζα θωπ- πού βρίσκεται στόν παρακ. τέθηπα. Ἔχει σχέση μέ τή λέξη θάμβος. Ἀπό δῶ παράγεται τό θωπεύω, ὅπου δές γιά ἄλλα παράγωγα. Ι {{ |=Ἰῶτα }}

Translations

Albanian: lajkatar; Bulgarian: ласкател; Chinese Mandarin: 奉承者, 諂媚者, 谄媚者, 阿諛者, 阿谀者; Czech: lichotník; Dutch: vleier, vleister; French: flatteur, flatteuse; Galician: aloumiñeiro; German: Schmeichler, Schmeichlerin; Ancient Greek: κόλαξ, θώψ; Hungarian: hízelgő; Italian: adulatore, adulatrice; Jamaican Creole: sweet talker; Japanese: おべっか使い, 茶坊主, 幇間; Kapampangan: talabuladas; Latin: palpator, palpo, adulator; Middle English: placebo, flaterere, losengeour; Norman: affliâtreux, fliatteux; Polish: pochlebca; Portuguese: bajulador, adulador, puxa-saco; Russian: льстец, подхали́м; Serbo-Croatian Cyrillic: ласкавац; Latin: laskavac; Spanish: lisonjeador, lisonjero, adulador, halagador; Walloon: clatcheu, platchteu, flåzeu

German (Pape)

θωπός, ὁ (mit θαυμάζω, θωμάζω zusammenhangend, der Anstauner, wie Hesych. erkl. ὁ μετὰ θαυμασμοῦ ἐγκωμιαστής), der Schmeichler, der seines eignen Vorteils wegen den Anderen lobt, ihm dient, Her. 3.80; auch adj., μηδὲ ὄψον ἡδῦναι ἢ θῶπας λόγους, Schmeichelreden, Plat. Theaet. 175e, wie es scheint nach Eur.; vgl. Ruhnk. zu Tim. lex. p. 146; Sp., wie Philo.