κατοίχομαι
Ὁ δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος δι' αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον ἢ θεός → Whoever is incapable of associating, or has no need to because of self-sufficiency, is no part of a state; so he is either a beast or a god
English (LSJ)
have gone, οἱ κατοιχόμενοι = the departed, the dead, D.43.67, 60.8, Arist.VV1250b21, PGnom.17, Aret.SA2.4: sg., Nic.Fr. 108, BMus.Inscr.1032.19 (Teos), 1032a (Ephesus).
German (Pape)
[Seite 1403] (s. οἴχομαι), hinunter, weggegangen sein; οἱ κατοιχόμενοι, die Gestorbenen, Dem. 43, 67; Arist. u. a. Sp.
French (Bailly abrégé)
descendre (aux enfers), càd mourir ; οἱ κατοιχόμενοι les morts.
Étymologie: κατά, οἴχομαι.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
κατ-οίχομαι heengegaan zijn; ptc. praes. subst. ὁ κατοιχόμενος de gestorvene.
Russian (Dvoretsky)
κατοίχομαι: сходить вниз, спускаться (в подземное царство): οἱ κατοιχόμενοι Dem., Arst., Plut. усопшие, покойные.
Greek (Liddell-Scott)
κατοίχομαι: ἀποθ., ἔχω ἀπέλθει κάτω, οἱ κατοιχόμενοι, οἱ ἀναχωρήσαντες, οἱ τεθνεῶτες, Δημ. 1073. 1., 1391. 12, κτλ.
Greek Monolingual
κατοίχομαι (Α)
(ενεστ. με σημ. παρακμ.)
1. έχω φύγει, έχω πεθάνει
2. (πληθ. αρσ. μτχ. ενεστ. με άρθρο) οἱ κατοιχόμενοι
οι πεθαμένοι («τὰ τῶν κατοιχομένων νόμιμ' οὐ περιεῖδον ὑβριζόμενα», Δημοσθ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)- + οἴχομαι με σημ. «έχω φύγει, έχω πεθάνει»].
Greek Monotonic
κατοίχομαι: αποθ., έχω κατέβει, οἱ κατοιχόμενοι, αυτοί που έχουν φύγει, οι πεθαμένοι, σε Δημ.
Middle Liddell
Dep. to have gone down, οἱ κατοιχόμενοι the departed, dead, Dem.
