διαβουκολέω
οἷς τὰ ὁρώμενα τὴν ἀρχὴν ἐνδίδωσι, καὶ οἷον ὑπήνεμα διὰ τῶν ὀφθαλμῶν τὰ πάθη ταῖς ψυχαῖς εἰστοξεύονται → who taketh his beginning and occasion from something which is seen, and then his passion, as though wind borne, shoots through the eyes and into the heart
English (LSJ)
cheat with false hopes, Luc.DMort.5.2:—Med., διαβουκολεῖσθαί τινι beguile oneself with.., Them.Or.21.255d.
Spanish (DGE)
1 en v. act. embaucar αὐτούς Luc.DMort.15.2.
2 en v. med. entretenerse, dejarse seducir ἐάν τις ... διαβουκολῆται Ἀριστοτέλει καὶ Θεοφράστῳ Them.Or.21.255d.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
seul. prés.
repaître de vaines espérances ; Pass. se repaître, se délecter de, τινι.
Étymologie: διά, βουκολέω.
German (Pape)
ganz und gar täuschen, durch Vorspiegelungen betrügen, Luc. D.Mort. 5.2; pass. τινί, sich woran ergötzen, Themist. 21 p. 225d.
Russian (Dvoretsky)
διαβουκολέω: обманывать тщетными надеждами (τινα Luc.).
Greek (Liddell-Scott)
διαβουκολέω: ἀπατῶ μὲ ψευδεῖς ἐλπίδας, Λουκ. Νεκρ. Διαλ. 5. 2. - Μέσ., διαβουκολεῖσθαί τινι, ἐξαπατῶ ἐμαυτὸν μέ τι, θέλγομαι, Θεμίστ. 255D.
Greek Monotonic
διαβουκολέω: μέλ. -ήσω, εξαπατώ με φρούδες ελπίδες, σε Λουκ.
Middle Liddell
fut. ήσω
to cheat with false hopes, Luc.
