συνυφαίνω
ἐπεὰν νῶτον ὑὸς δελεάσῃ περὶ ἄγκιστρον, μετιεῖ ἐς μέσον τὸν ποταμόν, ὁ κροκόδειλος ἵεται κατὰ τὴν φωνήν, ἐντυχὼν δὲ τῷ νώτῳ καταπίνει → when he has baited a hog's back onto a hook, he throws it into the middle of the river, ... the crocodile lunges toward the voice of a squealing piglet, and having come upon the hogback, swallows it
English (LSJ)
pf.
A συνύφαγκα D.H.Comp.18, Ruf.Anat.9:—weave together, of the spider, Arist.HA623a11; ἡ τῶν χιτώνων τῶν τὸν ὀφθαλμὸν συνυφαγκότων πλοκή Ruf.l.c.:—Med., πλέγμα ἐξ ἀέρος καὶ πυρὸς συνυφηνάμενος Pl.Ti.78b:—Pass., of the horns of certain oxen, to be entangled, Arist.Fr.363. 2 metaph., weave together, frame with art, ἵνα τοι σὺν μῆτιν ὑφήνω Od.13.303; ἡ πάντα συνυφαίνουσα [πολιτική] which weaves all into one web, Pl.Plt.305e; σ. τὸν λόγον Arist.Rh.Al.1439a31; [τοὺς ῥυθμούς] D.H. l.c.; ὑπόμνημά τι Luc.Hist.Conscr.48; ἐκέρασε τᾷ πολυτεκνίᾳ τοὺς . . οἴκους εἰς τὸ αὐτὸ συνυφήνας IG42(1).86.15 (Epid., i A.D.):—Pass., ὥστε ταῦτα συνυφανθῆναι so that this web was woven, i.e. this business contrived, Hdt.5.105; of the parts of a sentence, D.H.Comp.23; θύννοι ἀλλήλοις συνυφασμένοι quite close together, Ael.NA15.3. II weave in company, Men.142, PSI3.167.9 (ii B.C.).
Greek (Liddell-Scott)
συνυφαίνω: πρκμ. συνύφαγκα· ― ὑφαίνω ὁμοῦ, συνάπτω δι’ ὑφῆς, ἐπὶ ἀράχνης, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 9. 39, 3. ― Μέσ., πλέγμα ἐξ ἀέρος καὶ πυρὸς συνυφήνασθαι Πλάτ. Τίμ. 78Β, πρβλ. Φωτ. Βιβλ. 186. 31. ― Παθ., περὶ τῶν κεράτων βοῶν τινων, εἶμαι ὁμοῦ συμπεπλεγμένος, Ἀριστ. Ἀποσπ. 321. 2) μεταφ., ὑφαίνω ὁμοῦ, ἐντέχνως σχηματίζω, μηχανῶμαι δεξιῶς ἢ πανούργως, ἵνα τοι σὺν μῇτιν ὑφαίνω Ὀδ. Ν. 303· ἡ πάντα ξυνυφαίνουσα πολιτική, ἥτις τὰ πάντα περιπλέκει εἰς ἓν ὕφασμα, Πλάτ. Πολιτικ. 305Ε. σ. τὸν λόγον Ἀριστ. Ρητορ. πρ. Ἀλ. 33. 8· τοὺς ῥυθμοὺς Διον. Ἁλ. π, Συνθ. 18· ὑπόμνημά τι Λουκ. πῶς δεῖ Ἱστ. Συγγρ. 18. ― Παθ., ὥστε ταῦτα συνυφανθῆναι Ἡρόδ. 5. 105· ἐπὶ τῶν μερῶν προτάσεως ἢ περιόδων Διον. Ἁλ. π. Συνθ. 23, θύννοι ἀλλήλοις συνυφασμένοι, πολὺ πλησίον ἀλλήλων, συμπεπλεγμένοι, Αἰλ. π. Ζ. 15. 3. ΙΙ. ὑφαίνω ὁμοῦ, ἀπὸ κοινοῦ μετ’ ἄλλων, Μένανδρ. ἐν «Ἑαυτὸν τιμωρουμένῳ» 3.