πολύκοινος
English (LSJ)
ον, A common to many or to all, τὰν π. ἀγγελίαν, i.e. death, Pi.P.2.41; π. Ἅιδας S.Aj.1192 (lyr.); πυρετός Hp.Flat.6 (prob.); εὐδαιμονία, ἀγαθόν, Arist.EN1099b18, MM1204b1; εὐτυχία Them.Or.1.6d. II promiscuous in sexual relations, Ptol.Tetr. 172, Cat.Cod.Astr.8(4).176.
German (Pape)
[Seite 664] Vielen gemein; ἀγγελία, Pind. P. 2, 41; Ἅιδης, Soph. Ai. 1172, der allgemeine, alle Menschen gleichmäßig umfassende; εὐδαιμονία, Arist. Eth. Nicom. 1, 9, 3; Sp.; auch ἑταίρη, Man. 5, 142, wie γυνή, Alciphr. 3, 50.
Greek (Liddell-Scott)
πολύκοινος: -ον, ὁ κοινὸς πολλοῖς ἢ τοῖς πᾶσι, τὰν π. ἀγγελίαν, δηλ. τὸν θάνατον, Πινδ. Π. 2. 77· π. Ἅιδης Σοφ. Αἴ. 1192· εὐδαιμονία Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 1. 9, 4.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
commun à plusieurs ou à beaucoup.
Étymologie: πολύς, κοινός.
English (Slater)
πολῠκοινος, -ον
1 open to many, general τὰν πολύκοινον ἀνδέξατ' ἀγγελίαν (P. 2.41)
Greek Monolingual
-ον, Α
1. κοινός σε πολλούς (α. «πολύκοινον ἀγγελίαν», Πίνδ.
β. «πολύκοινον Ἄιδαν», Σοφ.)
2. αυτός που έχει σεξουαλικές σχέσεις με πολλές ή με πολλούς, έκδοτος στις σαρκικές σχέσεις.
[ΕΤΥΜΟΛ. < πολυ- + κοινός (πρβλ. πάγ-κοινος)].
Greek Monotonic
πολύκοινος: -ον, κοινός σε πολλούς ή σε όλους, σε Πίνδ., Σοφ.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
πολύκοινος -ον [πολύς, κοινός] gemeenschappelijk aan allen:. π. Ἅιδας Hades die allen gemeenschappelijk is Soph. Ai. 1193; εἴη δ’ ἂν καὶ πολύκοινον dan zal het (geluk) ook wel bereikbaar zijn voor velen Aristot. EN 1099b18.
Russian (Dvoretsky)
πολύκοινος: общий для многих или для всех всеобщий (Ἃιδης Soph.; εὐδαιμονία Arst.).
