κεκρύφαλος

English (LSJ)

ὁ,

   A woman's hair-net, τῆλε δ' ἀπὸ κρατὸς βάλε δέσματα σιγαλόεντα, ἄμπυκα, κεκρύφαλόν τε ἰδὲ πλεκτὴν ἀναδέσμην Il.22.469, cf. Hp.Steril.219, Ar.Th.138, D.H.7.9; κ. καὶ μίτρα Ar.Th.257; λιθόβλητοι, λιθοκόλλητοι κ., AP5.269 (Paul. Sil.), 275 (Agath.).    2 part of the head-stall of a bridle, X.Eq.6.8; ἱππικὸς κ. IG22.1388.74, cf. Poll.1.184, 10.55.    II second stomach of ruminating animals, from its net-like structure, Arist.HA507b4, PA674b14, Ael.NA5.41.    III pouch or belly of a hunting-net, X.Cyn.6.7, Plu.Alex. 25. [ῠ in Hom., AP; but ῡ in Att., Ar.l.c., Eup.170, Antiph.117, 189.]

German (Pape)

[Seite 1413] ὁ (κρύπτω), ein geflochtenes oder gestricktes Kopfnetz der Frauen, welches die Haare zusammenhält u. verbirgt; Il. 22, 468 τῆλε δ' ἀπὸ κρατὸς χέε δέσματα σιγαλόεντα, ἄμπυκα, κεκρύφαλόν τε ἠδὲ πλεκτὴν ἀναδεσμήν; Ar. κεκρυφάλου δεῖ καὶ μίτρας Thesm. 138; oft bei sp. D, κόμας ῥύτωρ Ep. ad. 115 (VI, 280), wie χαίτας ῥύτωρ Archi. 5 (VI, 207); κεκρυφάλων λιθοκολλήτων πλέγματα Agath. 5 (V, 276). – Ein Stück am Pferdezaum, Stirnriemen, Xen. de re equ. 6, 7. – Der Sack od. Bauch der Jagd- od. Stellnetze; Xen. Cyn. 6, 7; ἐνσχεθεὶς νευρίνοις κεκρυφάλοις Plut. Alex. 25. – Der zweite Magen der wiederkäuenden Thiere; Arist. part. anim. 3, 13 u. öfter; Ael. H. A. 5, 41. – [Bei Ar. u. Antiphan. Ath. XV, 681 c ist υ lang, bei Hom. u. in der Anth. kurz.]

Greek (Liddell-Scott)

κεκρύφᾰλος: ῠ, ὁ, (κρύπτω), δικτυοειδῶς πεπλεγμένος κεφαλόδεσμος, ἐν ᾧ περιώριζον τὴν ἑαυτῶν κόμην αἱ γυναῖκες, Λατ. reticulum, τῆλε δ’ ἀπὸ κρατὸς χέε δέσματα σιγαλόεντα, ἄμπυκα, κεκρύφαλόν τε ἰδὲ πλεκτὴν ἀναδέσμην Ἰλ. Χ. 469· κ. καὶ μίτρα Ἀριστοφ. Θεσμ. 138, 257, Διον. Ἁλ. 7. 9, πρβλ. Foës Οἰκ. Ἱππ.· ὁ κεκρύφαλος λέγεται σφιγκτὴρ τῆς πλεκτῆς κόμης Ἀντίπατρ. Σιδ. εἰς Ἀνθ. Π. 6. 206· κεκρύφαλοι σφίγγουσι τεὴν τρίχα Παῦλ. Σιλ. αὐτόθι 5. 260· κ. ῥύτορα χαίτας ὁ αὐτ. 6. 207· κεκρυφάλῳ καταδῆσαι Ἱππ. 678. 54· ἐνίοτε ἐκοσμεῖτο διὰ πολυτίμων λίθων, κεκρυφάλων λιθοκολλήτων πλέγματα Ἀνθ. Π. 5. 270. 276· ὡς παραδείγματα δύνανται νὰ χρησιμεύσωσιν οἱ παριστανόμενοι ἐπὶ τῶν ἀργυρῶν μεταλλίων τῶν Συρακουσῶν· τοιοῦτον κεφαλόδεσμον εἰσέτι φοροῦσιν αἱ γυναῖκες ἐν Ἰταλίᾳ καὶ Ἱσπανίᾳ. 2) μέρος τοῦ χαλινοῦ τῶν ἵππων, ὁ πρὸς τὸ μέτωπον ἱμάς· «οἱ τῶν ἵππων κορυφαστῆρες καὶ ἄμπυκες» Ἡσύχ., Ξεν. Ἱππ. 6. 8· ἱππικὸς κ. Συλλ. Ἐπιγρ. 150Β· 23, πρβλ. Πολυδ. Α', 184., Ι'. 55. ΙΙ. ὁ δεύτερος στόμαχος τῶν μηρυκαστικῶν ὡς ἐκ τῆς δικτυοειδοῦς κατασκευῆς αὐτοῦ, καλούμενος καὶ Γαλλιστὶ le bonnet, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 2. 17, 9, π. Ζ. Μορ. 3. 14, 8, Αἰλ. π. Ζ. 5. 41. ΙΙΙ. ἡ κοιλία κυνηγετικοῦ δικτύου, «ἄρκυος ἡ κοιλότης» Πολυδ. Ε', 31, Ξεν. Κυν. 6. 7, Πλουτ. Ἀλέξ. 25. ῠ παρ’ Ὁμ., Ἀνθ.· ἀλλὰ ῡ παρ’ Ἀττ., ἴδε Ἀριστοφ. ἔνθ’ ἀνωτ., Εὔπολ. ἐν «Κόλ.» 21, Ἀντιφῶντα ἐν «Κιθαριστ.» 1, «Παρ.» 2.

French (Bailly abrégé)

ου (ὁ) :
1 réseau ou mouchoir dont les femmes se couvraient la tête;
2 creux ou partie concave d’un filet de chasse;
3 second estomac des ruminants.
Étymologie: κορυφή, avec redoubl.