Αἴας

English (LSJ)

αντος, ὁ, Ajax, masc. pr. n., borne by two heroes, the Greater, son of Telamon, the Less, son of Oiïleus, Hom.:—nom.

   A Αἶᾰς Alcm.68; voc. Αἶαν Pi.Fr.184, Aeol. Αἴαν Alc.48 A: pl. Αἴαντες, of tragedies named after Ajax, Arist.Po.1455b34. (S. derives it fancifully from αἰαῖ, Aj.430.)

Greek (Liddell-Scott)

Αἴᾱς: αντος, ὁ, Λατ. Ajax, ἀρσ. κύρ. ὄνομα δύο ἡρώων, ὧν ὁ μείζων ἢ μέγας ἦν υἱὸς Τελαμῶνος καὶ ἐκαλεῖτο Τελαμώνιος ἢ Τελαμωνιάδης, ὁ δὲ μικρὸς υἱὸς τοῦ Ὀϊλέως καὶ ἐλέγετο ὁ τοῦ Ὀϊλῆος ἢ Ὀϊλιάδης, Ὅμ. - Ὀνομ. Αἶᾰς ἀπαντᾷ παρ’ Ἀλκμᾶνι 68, αἰτ. Αἶαν, ἐν Πινδ. Ἀποσπ. 179· κλητ. πανταχοῦ παρὰ Τραγ. Αἴας· μόνον ἐν Σοφοκλ. Αἴαντι 482 κατὰ Σουΐδ. (ὅστις ἀναφέρει τὸ χωρίον) εἶναι ἡ κλητ. Αἶαν, ἀλλ’ αἱ ἄρισται ἐκδ. ἔχουσιν Αἴας, ἴδε Σουΐδ. ἐν λέξει ὑπόβλητον· παρ’ Ὁμήρῳ ἡ κλητ. εἶναι ἀείποτε Αἶαν· - πληθ. Αἴαντες, παροιμ. ἐπὶ σοβαρῶν τραγῳδιῶν, Ἀριστ. Ποιητ. 18. 6. (ὁ Σοφ. παράγει φαντασιωδῶς τὴν λέξιν ἐκ τοῦ αἰαῖ, Αἴ. 430).

French (Bailly abrégé)

αντος (ὁ) :
Ajax, nom de deux héros grecs;
1 Ajax, fils d’Oïlée;
2 Ajax (le grand Ajax) fils de Télamon ; νῆσος Αἴαντος ESCHL l’île d’Ajax, càd Salamine.
Étymologie: DELG αἶα 1 ou pê myc. aiwa « bœuf ».

English (Slater)

Αἴας (Αἴας, -αντος, -αντα, -αν.)
   a son of Telamon, of Salamis. ἐν Τροίᾳ μὲν Ἕκτωρ Αἴαντος ἄκουσεν (N. 2.14) ἀτὰρ Αἴας Σαλαμῖν' ἔχει πατρῴαν (N. 4.48) οὔ κεν ὅπλων χολωθεὶς ὁ καρτερὸς Αἴας ἔπαξε διὰ φρενῶν λευρὸν ξίφος (N. 7.26) cf. χρυσέων δ' Αἴας στερηθεὶς ὅπλων φόνῳ πάλαισεν sc. after the contest with Odysseus over Achilles' armour (N. 8.27) ἴστε μὰν Αἴαντος ἀλκάν (I. 4.35) καὶ νῦν ἐν Ἄρει μαρτυρήσαι κεν πόλις Αἴαντος ὀρθωθεῖσα ναύταις ἐν πολυφθόρῳ Σαλαμὶς Διὸς ὄμβρῳ (I. 5.48) οὐδ' ἔστιν πόλις ἅτις οὐ Πηλέος ἀίει κλέος οὐδἅτις Αἴαντος Τελαμωνιάδα καὶ πατρός (I. 6.26) “καί νιν ὄρνιχος φανέντος κέκλευ ἐπώνυμον εὐρυβίαν Αἴαντα” (v. ἐπώνυμος.) (I. 6.53) ὑπερμενὲς ἀκαμαντοχάρμαν Αἶαν (voc., v. ἀκαμαντοχάρμας) fr. 184.
   b son of Ileus, of Lokris. Αἶαν, τεόν τ' ἐν δαιτί, Ἰλιάδα, νικῶν ἐπεστεφάνωσε βωμόν (Hermann: Αἰάντειόν τ codd.: Αἰάντεόν τ Boeckh.) (O. 9.112)

Spanish (DGE)

(Αἴᾱς) -αντος, ὁ

• Alolema(s): pero Αἶᾰς Alcm.68; tb. Αἴϝας IKor.Vas.19 (VII/VI a.C.); Αἔϝας IKor.Vas.20 (VII/VI a.C.); Αἴαξ Zonar.

• Morfología: [voc. Αἶαν Pi.Fr.184, Αἴαν Alc.387; dat. plu. Αἰάντεσσι Il.4.273]
1 Áyax o Ayante hijo de Telamón Il.2.557, A.Pers.307
•hijo de Oileo Il.2.527, frec. de ambos en dual o plural Αἴαντε Il.2.406, Αἴαντες Il.4.273
•pero Αἴαντες tragedias sobre el tema de Áyax Arist.Po.1456^a1, cf. 2
•c. falsa etimología sobre αἰετός Hes.Fr.250, Pi.I.6.53
•sobre αἰαί S.Ai.430 ss.
2 Áyax título de una serie de tragedias, de Sófocles, S.Ai., de Teodectes, Arist.Rh.1399^b29, de Carcino, Carcinus 1a
•Αἴας Λοκρός tít. de otra obra de Sófocles, S.Fr.10a tít., Sch.Ar.Au.933, Αἴας μαινόμενος Áyax furioso tít. de una obra de Astidamante, Sud.s.u. Ἀστυδάμας.
3 una pintura de Parrasio, Ael.VH 9.11
•de otra de Timómaco, Philostr.VA 2.22.
4 río de Iliria, denominación del Aoo empleada por Hecateo, Hecat.102, Lyc.1020.
5 monte de Egipto en el litoral del mar Rojo, actual Ras Gauas, Ptol.Geog.4.5.14. • DMic.: a3-wa.