Χάλυψ
διὸ καὶ μεταλάττουσι τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν αἱ δοκοῦσαι παρθένοι τῶν εἰδώλων → therefore those professing to be virgins of the idols even change the natural use into the unnatural (Origen, commentary on Romans 1:26)
English (LSJ)
υβος, ὁ, in plural, the Chalybes in Pontus, who were famous for the preparation of steel, οἱ σιδηροτέκτονες Χάλυβες A. Pr. 715, cf. Hdt. 1.28, X. An. 5.55.1, Call. in PSI 9.1092.48 (on another nation of the same name v. Str. 12.3.20). as AppelLatin, χάλυψ, hardened iron, steel, A. Pr. 133 (lyr.), S. Tr. 1260 (anap.), Antip.Sid. in POxy. 662.52; of a penknife, AP 6.65 (Paul. Sil.); of an axe, APl. 4.127; as Adj., Nonn. D. 36.182; — also Χάλυβος, ον, Χάλυβος Σκυθῶν ἄποικος, i.e. steel, A. Th. 728 (lyr.); Χαλύβῳ πελέκει E. Fr. 472.6 (anap.); pl., = Χάλυβες, E. ap. Sch. Il. Oxy. 1087 i 28; τὸν ἐν Χαλύβοις σίδαρον Id. Alc. 980 (lyr.).
Russian (Dvoretsky)
Χάλυψ: ῠβος ὁ sing. к Χάλυβες.
Greek (Liddell-Scott)
Χάλυψ: [ᾰ], -ῠβος, ὁ, πληθ. Χάλυβες, ἔθνος τι ἐν τῷ Πόντῳ, διάσημον διὰ τὴν παρασκευὴν τοῦ χάλυβος· οἱ σιδηροτέκτονες Χάλυβες Αἰσχύλ. Πρ. 715, Ἡρόδ. 1. 28, Ξεν. Ἀν. 5. 5, 1· (περὶ ἑτέρου ἔθνους φέροντος τὸ αὐτὸ ὄνομα, ἴδε Ἑρμηνευτὰς εἰς 5. 5, 17, Στράβ. 549)· ΙΙ. ὡς προσηγορικόν, χάλυψ, ἐσκληρωμένος σίδηρος, κοινῶς «ἀτσάλι», Αἰσχύλ. Πρ. 133, Σοφ. Τρ. 1260· ὡς ἐπίθ., Νόνν. Διονυσ. 36. 182· - ὡσαύτως χάλυβος ὡς ὀνομαστική, χάλυβος Σκυθῶν ἄποικος, ὁ χάλυψ, Αἰσχύλ. Θήβ. 729· τὸν ἐν Χαλύβοις σίδαρον Εὐρ. Ἄλκ. 983· χαλύβῳ πελέκει ὁ αὐτ. ἐν Ἀποσπ. 475α. 6.
Greek Monotonic
Χάλυψ: [ᾰ], -ῠβος, ὁ,
I. έθνος των Χαλύβων στον Πόντο, φημισμένο για την παρασκευή χάλυβα, σε Ηρόδ. κ.λπ.· οἱ σιδηροτέκτονες Χάλυβες, σε Αισχύλ.
II. ως προσηγ., χάλυψ, σκληρυμένος σίδηρος, ατσάλι, σε Αισχύλ., Σοφ.
Middle Liddell
Χᾰ́λυψ, ῠβος,
I. one of the nation of the Chalybes in Pontus, famous for the preparation of steel, Hdt., etc.; οἱ σιδηροτέκτονες Χάλυβες Aesch.
II. as appellat., χάλυψ, hardened iron, steel, Aesch., Soph.
