κουτάλι
σταγόνες ὕδατος πέτρας κοιλαίνουσιν → constant dropping wears away a stone, constant dripping will wear away the hardest stone, little strokes fell big oaks, constant dripping wears the stone, constant dropping wears the stone, constant dripping will wear away a stone
Greek Monolingual
το (Μ κουτάλι και κουτάλιν)
επιτραπέζιο και μαγειρικό σκεύος, με κοιλότητα στο ένα άκρο του, με το οποίο τρώγονται υγρές ή πολτώδεις τροφές, κοχλιάριο
νεοελλ.
1. το περιεχόμενο του σκεύους αυτού ως μέτρο, όσο χωρεί το κουτάλι («έβαλα δύο κουτάλια ζάχαρη στον καφέ σου»)
2. φρ. α) «έφαγε τα γράμματα με το κουτάλι» — είναι πολύ διαβασμένος
β) «έχει φάει το κουτόχορτο με το κουτάλι» — είναι πολύ κουτός
γ) «του κρεμάσανε το κουτάλι» — έφθασε στο γεύμα μετά την έναρξη.
[ΕΤΥΜΟΛ. < κωτάλ-ιον (υποκορ. του κώταλις «κουτάλα») με κώφωση (-ω- > -ου-)
κατ' άλλους, η λ. προέρχεται από τον τ. κυτάλ-ιον (υποκορ. του κύταλον «κόρα ψωμιού») < κύταρον < κύτος «κοίλωμα, καθετί κοίλο»].
