πρωτάκουστος
From LSJ
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
Greek Monolingual
-η, -ο, Ν
1. (με θετική σημ.) αυτός που για πρώτη φορά ακούγεται ή αυτός που ακούστηκε μόλις πριν από λίγο («με μιας τραγούδι ουράνιο πρωτάκουστο, δροσάτο / το γέρο τον αντίλαλο τριγύρω μας ξυπνά», Βαλαωρ.)
2. (κατ' επέκτ.) πρωτοφανής, εκπληκτικός, ασυνήθιστος
3. (με αρνητική σημ.) απίστευτος, τεράστιος, τρομερός («κι έστρωσ' η Χαρόντισσα / πρωτάκουστο τραπέζι», Παλαμ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < πρωτ(ο)- + ἀκουστός (< ακούω). Η λ. μαρτυρείται από το 1851 στον Σ. Α. Κουμανούδη].
