εὐκτέανος
Χρὴ τῶν ἀγαθῶν διακναιομένων πενθεῖν ὅστις χρηστὸς ἀπ' ἀρχῆς νενόμισται → When a good man is hurt, all who would be called good must suffer with him
English (LSJ)
(A), ον, (κτέανον)
A wealthy, A.Pers.897 (lyr.), AP9.442 (Agath.).
εὐκτέᾰνος (B), ον,
A = εὐκτήδων, Thphr.HP3.9.3 (Comp.); δρῦς Plu. Marc.8.
German (Pape)
[Seite 1076] wohlhabend, reich, Aesch. Pers. 866; Agath. 64 (IX, 442); vgl. εὐκέανος.
Greek (Liddell-Scott)
εὐκτέᾰνος: -ον, (κτέανον) εὐκτήμων, πλούσιος, ὄλβιος, Αἰσχύλ. Πέρσ. 897, Ἀνθ. Π. 9. 442.
French (Bailly abrégé)
1ος, ον :
riche.
Étymologie: εὖ, κτέανον.
2ος, ον :
aux fibres tendres ; facile à fendre, à couper.
Étymologie: εὖ, κτείς.
Greek Monolingual
(I)
εὐκτέανος, -ον (Α)
πλούσιος, ευτυχής.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + κτέανον «αγαθό» (< κτώμαι)].———————— (II)
εὐκτέανος, -ον (Α)
ευκτήδων.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + -κτέανος, που απαντά στον Ησύχ. στον τ. ευθυ-κτέανον και ιθυ-κτέανον.
Greek Monotonic
εὐκτέᾰνος: -ον (κτέανον), πλούσιος, κτηματίας, σε Αισχύλ., Ανθ.
• εὐκτέᾰνος: -ον (κτείς), αυτός που αποτελείται από ίσιες ίνες, λεπτός, ψηλός, σε Πλούτ.
