ἀποστάσιον

From LSJ
Revision as of 17:04, 31 December 2018 by Spiros (talk | contribs) (1b)

τὴν ἐρημίαν τῶν κωλυσόντων ὁρῶνseeing that there would be none to hinder him

Source

German (Pape)

[Seite 326] das Abfallen, Scheidung), gew. gen. in Vrbdgn wie ἀποστασίου βιβλίον, Scheidebrief, N.T.; δίκη, Klage gegen einen Freigelassenen, daß er seinen früheren Herrn verlassen u. einen andern Patron erwählt hat, Dem. 35, 48; auch gegen Bürger, die sich in der Gefahr dem Staat entzogen hatten, Harpocr.

French (Bailly abrégé)

ου (τό) :
s.e. βιβλίον;
déclaration de divorce.
Étymologie: ἀφίστημι.

Spanish (DGE)

-ου, τό
1 jur. defección, abandono ἀποστασίου δίκη acción judicial contra un liberto que ha abandonado a su patrono εἰσάγει δίκας τάς τε τοῦ ἀποστασίου Arist.Ath.58.3, cf. Fr.426, 427, 441, D.35.48 τὴν μητέρ' ... ὀφλοῦσαν ἀποστασίου D.25.65, como tít. de discursos de Lisias e Hiperides, D.H.Din.12.
2 βιβλίον ἀποστασίου libelo de repudio, divorcio LXX De.24.1, 3, Is.50.1, Ie.3.8, Eu.Matt.19.7, Eu.Marc.10.4
divorcio por mutuo acuerdo PDura.32.1, 17, 20 (III d.C.).
3 cesión del derecho de propiedad de bienes τ[ὸ] ἀπ[οσ] τάσιον ὑμῖν π[οιο] ῦμαι τῆς γεωργίας os cedo el derecho a cultivar, PCair.Isidor.104.16, 27 (III d.C.)
ἀποστασίου συγγραφή acta de renuncia, contrato de cesión, PHib.96.3 (III a.C.), PSI 551.9 (III a.C.), BGU 1002.16 (I a.C.), cf. PGiss.36.21 (II a.C.), BGU 919.23 (II d.C.), comisión de συγγραφή en el giro πρᾶσις καὶ ἀποστασίου δούλου PTeb.561 (I d.C.).

English (Strong)

neuter of a (presumed) adjective from a derivative of ἀφίστημι; properly, something separative, i.e. (specially) divorce: (writing of) divorcement.

English (Thayer)

ἀποστασίου, τό, very seldom in native Greek writings, defection, of a freedman from his patron, Demosthenes 35,48 (940,16); in the Bible:
1. divorce, repudiation: βιβλίον ἀποστασίου, equivalent to כְּרִיתֻת סֵפֶר book or bill of divorce, a bill of divorce: Lightfoot, Horae Hebrew at the passage, We a copy of one.

Greek Monolingual

ἀποστάσιον, το (Α)
1. διαζευκτήριο, διαζύγιο
2. (αττ. δίκ.) «ἀποστασίου δίκη» — καταγγελία εναντίον απελευθέρου ότι εγκατάλειψε τον προστάτη του ή προσήλθε σε άλλον.

Russian (Dvoretsky)

ἀποστάσιον: τό1) отпадение, уход: ἀποστασίου δίκη Arst., Dem. иск против вольноотпущенника, оставившего своего простата (см. προστάτης);
2) развод NT: ἀποστασίου βιβλίον NT разводное письмо.