ὑδροποτέω
τὸ μὲν εὖ πράσσειν ἀκόρεστον ἔφυ πᾶσι βροτοῖσιν → all mortals have by nature an insatiable appetite for success, our mortal state with bliss is never satiate, success is something for which humanity is insatiatable
English (LSJ)
A drink water, Hdt.1.71, X.Cyr.6.2.26, Pl.R.561c, Ephor.(?) in PLit.Lond.114, 1 Ep.Ti.5.23, Sor.1.117, Arr.Epict.3.13.21.—ὑδροπωτέω is the more correct form acc. to Ammon. Diff.p.111 V.
German (Pape)
[Seite 1174] Wasser trinken, als Ggstz von οἴνῳ διαχρήσασθαι, Her. 1, 71; Xen. Cyr. 6, 2, 26; Plat. Rep. VIII, 561 e; Folgde; Lucill. 102 (XI, 309).
Greek (Liddell-Scott)
ὑδροποτέω: πίνω ὕδωρ, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸ οἴνῳ χρῆσθαι, Ἡρόδ. 1. 71, Ξεν. Κύρ. 6, 2, 26, Πλάτ. Πολ. 561C, κλπ. -Κατὰ τοὺς γραμματ. (ἴδε Ἀμμών. σ. 114, Μοῖριν 380), ὑδροπωτέω εἶναι ὀρθότερος τύπος, Λοβέκ. εἰς Φρύνιχ. 456. -Ἴδε Κόντου Γλωσσ. Παρατηρ. σ. 264.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
ne boire que de l’eau.
Étymologie: ὑδροπότης.
English (Strong)
from a compound of ὕδωρ and a derivative of πίνω; to be a water-drinker, i.e. to abstain from vinous beverages: drink water.
English (Thayer)
ὑδροπότω; (ὑδροπότης); to drink water, (be a drinker of water; Winer's Grammar, 498 (464)): Herodotus 1,71; Xenophon, Plato, Lucian, Athen., others; Aelian v. h. 2,38.)
Greek Monotonic
ὑδροποτέω: μέλ. -ήσω, πίνω νερό, σε Ηρόδ., Ξεν. κ.λπ.
Russian (Dvoretsky)
ὑδροποτέω: пить (одну лишь) воду Her., Xen., Plat.
Middle Liddell
ὑδροποτέω, fut. -ήσω
to drink water, Hdt., Xen., etc. [from ὑδροπότης
Chinese
原文音譯：Ødropotšw 虛得羅-坡帖哦
詞類次數：動詞（1）
原文字根：濕-飲 相當於： （שָׁתָה）
字義溯源：喝水；由（ὕδωρ）=水）與（πίνω）*=喝）組成，其中 （ὕδωρ）出自（ὑετός）=雨水）， （ὑετός）出自（ὕψωμα）X*=下雨）
出現次數：總共（1）；提前（1）
譯字彙編：
1） 喝水（1） 提前5:23
