παρακρουστικός
Ἀναβάντα γὰρ εἰς τὴν ἀκρόπολιν, καὶ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς λύπης προσκόψαντα τῷ ζῆν, ἑαυτὸν κατακρημνίσαι → For he ascended the acropolis and then, because he was disgusted with life by reason of his excessive grief, cast himself down the height
English (LSJ)
ή, όν, A = παρακοπτικός, Hp.Prorrh.1.11 ; πυρετός Ruf. ap. Orib.45.30.59 ; ἀγρυπνίαι Gal.7.467. II deceitful, Poll.4.21. Adv. -κῶς ib.51.
German (Pape)
[Seite 485] ή, όν, = παρακοπτικός, Hippocr. u. Sp.; auch = betrügend, täuschend, Poll. 4, 21.
Greek (Liddell-Scott)
παρακρουστικός: ἡ, όν, = παρακοπτικός, Ἱππ. Προρρ. 68, κτλ. ΙΙ. ἀπατηλός, Πολυβ. Δ΄, 21˙ - Ἐπίρρ. -κῶς. αὐτόθι.
Greek Monolingual
-ή, -όν, Α παρακρούω
1. αυτός που μαίνεται, παράφρονας, τρελός
2. απατηλός.
επίρρ...
παρακρουστικῶς (Α)
απατηλά.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
παρακρουστικός -ή -όν [παρακρούω] krankzinnig.
