άπραχτος
τούτων γάρ ὄνομα μόνον κοινόν, ὁ δέ κατά τοὔνομα λόγος τῆς οὐσίας ἕτερος → though they have a common name, the definition corresponding with the name differs for each (Aristotle, Categoriae 1a3-4)
Greek Monolingual
κ. άπρακτος, -η, -ο (AM ἄπρακτος, -ον) πράττω
1. αυτός που δεν φέρνει αποτέλεσμα, ανώφελος, άχρηστος
2. εκείνος που δεν έχει γίνει, ο ανεκτέλεστος
3. (για πρόσωπα) ανεπιτυχής
νεοελλ.
1. αδρανής
2. ανίδεος, άπειρος
3. ασύνετος, ασυλλόγιστος
αρχ.
1. (για αγρό) ακαλλιέργητος, χέρσος
2. αυτός που δεν παίρνει μέρος σε κάτι, που δεν κάνει τίποτε, ο αργός
3. αυτός για τον οποίο τίποτε δεν μπορεί να γίνει, που δεν μπορεί κανείς να τον αντιμετωπίσει
4. αυτός που δεν έχει προσβληθεί
5. φρ. α) «ἄπρακτοι ἡμέραι» — ημέρες αργίας, διακοπές
β) «ἄπρακτος χρόνος» — περίοδος απραγίας ή αδράνειας.
