λαιδρός
ὅτι τίς ὁ ἄνθρωπος, ὃς ἐπελεύσεται ὀπίσω τῆς βουλῆς τὰ ὅσα ἐποίησεν αὐτήν; (Ecclesiastes 2:12, LXX version) → for who is the man who, after following his own plan, will find wisdom (in) everything he has done?
English (LSJ)
ά, όν, bold, impudent, Call.Aet.3.1.4, Nic.Th.689, Al.563, Max.438 (Comp.), Hsch.
German (Pape)
[Seite 6] dreist, keck, unverschämt, Nic. Th. 689 Al. 576.
Greek (Liddell-Scott)
λαιδρός: -ά, -όν, θρασύς, ἀναιδής, Νικ. Θηρ. 689, Ἀλ. 576· πρβλ. Ἡσύχ.
Greek Monolingual
λαιδρός, -ά, -όν (Α)
θρασύς, αναιδής, αναίσχυντος.
[ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης ετυμολ. Εκφραστική λ., όπως δηλώνει το -αι- του θ. (πρβλ. λαιός, σκαιός) και το επίθημα -ρός (πρβλ. αισχρός, φαιδρός). Η λ. συνδέεται πιθ. με μεσσαπικά - ιλλυρικά ανθρωπωνύμια Ledrus, Laidius, Σκερδι-λαΐδας, καθώς και με λιθουαν. pa-laidas «χαλαρός, ελεύθερος», pa-laida και leidžiu «λύνω, αφήνω». Κατ' άλλους, η λ. συνδέεται ετυμολογικώς με το λαιμός].
Frisk Etymological English
Grammatical information: adj.
Meaning: bold, impudent, shamless (hell. poet.: Call., Nic., Max.).
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]
Etymology: Stemvowel and sufflx as in φαιδρός, αἰσχρός; on the αι-diphthong cf. also λαιός, σκαιός a. o. -- Krahe Corolla ling. 129ff. connects Messap.-Illyr. PN, e. g. Ledrus, Laidius, Σκερδι-λαΐδας, as well as the semantically unclear laidehiabas (adj. of Logetibas, s. on λαγχάνω), Po-laidehias; one connected further Lith. pa-láidas los(e), free, pa-láida licentiousness; so λαιδρός prop. los(e), elated?. Diff. ablaut in Lith. léidziu, léisti (let)free; on the Baltic group s. Fraenkel Wb. s. v. - Diff. Solmsen KZ 44, 171 (WP. 2, 393); see on λαιμός. - Fur. 199 connects λατραβός, λαθροῦν, λαιθαρύζω, λαιθυράζω, λαδρέω: uncertain. Unknown, poss. Pre-Greek.
Frisk Etymology German
λαιδρός: {laidrós}
Meaning: dreist, verwegen, schamlos (hell. Dicht.: Kall., Nik., Max.).
Etymology: Stammvokal und Sufflx wie in φαιδρός, αἰσχρός; zum αι-Diphthong vgl. noch λαιός, σκαιός u. a. — Krahe Corolla ling. 129ff. verknüpft damit messap. -illyr. PN, z. B. Ledrus, Laidius, Σκερδιλαΐδας, ebenso wie die semantisch unklaren laidehiabas (Beiwort zu Logetibas, s. zu λαγχάνω), Po-laidehias; dazu, sehr ansprechend, lit. pa-láidas ‘los(e), frei’, pa-láida Zügellosigkeit; λαιδρός somit eig. ‘los(e), ausgelassen’. Anderer Ablaut in lit. léidziu, léisti ‘(los)lassen’; über die weitverzweigte baltische Wortsippe s. Fraenkel Wb. s. v. — Anders Solmsen KZ 44, 171 (WP. 2, 393); vgl. zu λαιμός.
Page 2,72
