Ἐλευσίς

English (LSJ)

ῖνος, ἡ, Eleusis, an old city of Attica, sacred to Demeter and Cora, first in h.Cer.97; late A Ἐλευσίν Str.9.1.12 codd. (but Ἐλευσίς 9.1.20), Corn.ND28. II Advs. Ἐλευσῖνι = at Eleusis, IG12.76.10, al., And.1.111, Lys.6.4, etc.; later ἐν Ἐλευσῖνι IG22.1028.11, al.: Ἐλευσῖνάδε = to Eleusis, Lys.12.52, X.HG2.4.24: Ἐλευσινόθεν = from Eleusis, And.1.111, Lys.6.45.

Spanish (DGE)

-ῖνος, ἡ
• Alolema(s): Ἐλευσίν Corn.ND 28, GVI 1058.1 (Eleusis III/IV d.C.), EM 329.37G.
Eleusis
1 demo ático de la tribu hipotoóntide, situada en el golfo del mismo n., sede de los misterios de las diosas Deméter y Core, así como de su templo, Hes.Fr.226, h.Cer.97, Pi.O.9.99, Hdt.1.30, Th.1.114, 2.19, X.HG 2.4.8, Decr. en D.18.38, Apollod.1.5.1, Plu.Phoc.22, Ptol.Geog.3.14.7.
2 ciudad de Beocia en la ribera del río Tritón, junto a la actual aldea de Agoriani, Str.9.2.18, Paus.9.24.2.
3 localidad de Egipto, junto a Alejandría en el canal Canópico, Str.17.1.16, Ath.576f, Sud.s.u. Καλλίμαχος. < Ἐλευσίς Ἔλευσις > Ἐλευσίς, -ῖνος, ὁ
• Alolema(s): Ἐλευσῖνος, ὁ Harp.s.u. Ἐλευσίνια, EM 329.40G.
Eleusis o Eleusino mit., hijo de Hermes (o de Ógigo, Paus.1.38.7) y Daira, héroe epón. de Eleusis, Apollod.1.5.2, Hyg.Fab.147, Harp.l.c., EM l.c.

Greek (Liddell-Scott)

Ἐλευσίς: -ῖνος, ἡ, ἀρχαία πόλις τῆς Ἀττικῆς, ἱερὰ τῇ Δήμητρι καὶ τῇ Κόρῃ (Περσεφόνῃ), μνημονευομένη πρῶτον ἐν τῷ Ὁμ. Ὕμνῳ εἰς Δήμητρα: ὁ τύπος Ἐλευσὶν ἀπαντᾷ μόνον ἐν μεταγενεστέροις χειρογράφοις, ὡς ἐν Στράβ. 395, ἀλλ’ Ἐλευσὶς ἐν 397 (δίς)· οὕτω καὶ ὁ τύπος Σαλαμὶν εἶναι μεταγενέστερος ἀντὶ τοῦ δοκίμου Σαλαμίς. ΙΙ. Ἐπιρρήματα: Ἐλευσῖνι, ἐν Ἐλευσῖνι, Ἀνδοκ. 15. 6, Λυσ. 103. 24, Ξεν. κλ. (παρὰ μεταγενεστέροις καὶ μὴ δοκίμοις συγγραφ., ἐν Ἐλ., ἴδε Κοβήτου V. LL. σ. 201): Ἐλευσίνᾰδε εἰς Ἐλευσῖνα, Λυσ. 125. 6, Ξεν. Ἑλλ. 2. 4, 24· Ἐλευσινόθεν, ἐξ Ἐλευσῖνος, Ἀνδοκ. 15. 4, Λυσ. 107. 12.

French (Bailly abrégé)

ῖνος (ἡ) :
Éleusis, ville et dème d’Attique, de la tribu Hippothoontide, célèbre par le culte de Déméter et les mystères d’Éleusis, patrie d’Eschyle.
Étymologie: DELG topon. prob. méditerranéen.

English (Slater)

Ἐλευσίς where games were held in honour of Demeter, whose mysteries there are mentioned fr. 137. ἐνναλία τ' Ἐλευσὶς (O. 9.99) ἅ τ' Ἐλευσὶς καὶ λιπαρὰ Μαραθὼν (O. 13.110) τὸ Δάματρος κλυτὸν ἄλσος Ἐλευσῖνα (ἐν Ἐλευσῖνι Δήμητρός ἐστιν ἀγών, καὶ στέφανος ἦν κριθαί. Σ.) (I. 1.57)

Greek Monotonic

Ἐλευσίς: -ῖνος, ἡ, Ελευσίνα, αρχαία πόλη της Αττικής, αφιερωμένη στη Δήμητρα και στην Περσεφόνη, σε Ομηρ. Ύμν. κ.λπ. — επιρρ., Ἐλευσῖνι, στην Ελευσίνα, σε Ανδοκ., Ξεν. κ.λπ.· Ἐλευσίνᾰδε, επίρρ. προς την Ελευσίνα, στον ίδ.· Ἐλευσῑνόθεν, από την Ελευσίνα, σε Λυσ. κ.λπ.

Russian (Dvoretsky)

Ἐλευσίς: ῖνος ἡ Элевсин (город и дем в атт. филе Ἱπποθωντίς, к сев.-зап. от Афин, главный центр культа Деметры и Персефоны) HH, Pind., Her. etc.

Frisk Etymological English

ῖνος
Grammatical information: f.
Meaning: town west of Athens, in prehistorical time independent, later (end VII. c. B.C.) incorporated in the Athenian state (since h. Cer. 97); Loc. -ῖνι, with postpositions -ινάδε, -ινόθεν (Att.).
Derivatives: Ἐλευσίνιος (Cret., Ther. -σύνιος as month name; cf. Brause Lautlehre d. kret. Dialekte 14 n. 2) eleusinisch (h. Cer. 266), n. name of the Demeter tempel in Eleusis, n. pl. (Lac. -hύνια) "the Eleusinians", a feast for Demeter.
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]
Etymology: Pre-Greek settlement with Pre-Greek name; cf. Fick ON 83; note the suffix -ῖν-. See Nilsson Cults 36ff. Cf. on Εἰλείθυια, and Ἐλευθεραί (s. ἐλεύθερος).

Middle Liddell

Eleusis, an old city of Attica, sacred to Demeter and Proserpine, Hhymn., etc.

Frisk Etymology German

Ἐλευσίς: -ῖνος
{Eleusís}
Grammar: f.
Meaning: Stadt und Gemeinde westlich von Athen, in vorhistorischer Zeit selbständig, später (etwa am Ende des VII. Jhts. v. Chr.) in den athenischen Staat inkorporiert (seit h. Cer. 97); Lok. -ῖνι, mit Postpositionen -ινάδε, -ινόθεν (att.).
Derivative: Davon Ἐλευσίνιος (kret., ther. -σύνιος als Monatsname; vgl. Brause Lautlehre d. kret. Dialekte 14 A. 2) eleusinisch (seit h. Cer. 266), n. N. des Demetertempels in Eleusis, n. pl. (lak. -hύνια) "die Eleusinien", ein Demeterfest.
Etymology: Vorgriechische Siedelung mit undurchsichtigem, gewiß vorgriechischem Namen; vgl. Fick ON 83; zum Sachlichen Nilsson Cults 36ff. Vgl. zu Εἰλείθυια, auch Ἐλευθεραί (s. ἐλεύθερος).
Page 1,492