ἐρισφάραγος

English (LSJ)

[φᾰ], ον, loud-roaring, of Poseidon, h.Merc.187; of Zeus, Pi.Fr.15, B.5.20; loud-voiced, of men, Plu.2.698e.

German (Pape)

[Seite 1031] laut tosend, brausend, Poseidon, H. h. Merc. 187; Pind. frg. 263; πατὴρ πάντων Ep. ad. 522 (IX, 521).

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
]au bruit retentissant.
Étymologie: ἐρι-, σφαραγέομαι.

English (Slater)

ἐρισφᾰρᾰγος loud thundering ἐρισφα ράγ[ου] πατ[ρός (i. e. Zeus: supp. Lobel) fr. 6a. d, = fr. 15 Schr.

Greek Monolingual

ἐρισφάραγος, -ον (Α)
(για τον Ποσειδώνα και τον Δία) αυτός που ηχεί δυνατά, ο μεγαλόφωνος («Ζηνὸς ἐρισφαράγου», Πίνδ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ερι- (επιτ. μόριο) + -σφάραργος (< σφαραγούμαι «σφριγώ») (πρβλ. ερισπάραγος)].

Greek Monotonic

ἐρισφάρᾰγος: -ον, αυτός που βροντά δυνατά, βροντερός, σε Ομηρ. Ύμν.

Russian (Dvoretsky)

ἐρισφάρᾰγος: (φᾰ) мощно грохочущий, многошумный (Ποσειδῶν HH; sc. Ζεύς Pind., Anth.).

Middle Liddell

ἐρι-σφάρᾰγος, ον
loud-roaring, Hhymn.