κακκάβη

English (LSJ)

[ᾰ] (A), ἡ,
A three-legged pot (= Χύτρα, Ath.4.169c), Ar.Fr. 215, Antiph.217.3, Dorioap.Ath.8.338a: κάκκᾰβος, ὁ, Nicoch.14, Antiph.182.4, 249: κάκαβος, ἡ, Alex.Trall.3.7: κακάβη, ἡ, Gal.14.309.
κακκάβη [ᾰ] (B), partridge, so called from its cry, Ath.9.390a.

German (Pape)

[Seite 1298] ἡ, 1) das Rebhuhn, πέρδιξ, nach seiner Stimme genannt, Ath. IX, 389 f, Hesych. – 2) ein dreibeiniger Tiegel, cacabus, Ar. bei Ath. IV, 169 c, vgl. VIII, 338 a.

Russian (Dvoretsky)

κακκάβη: (ᾰβ) ἡ котел на трех ножках Arph.

Greek (Liddell-Scott)

κακκάβη: (Α), ἡ, = χύτρα, «τὴν χύτραν δ’ Ἀριστοφάνης... κακκάβην εἴρηκεν οὕτως: τὴν κακκάβην γὰρ κᾶε τοῦ διδασκάλου Ἀθήν. 169C (Ἀριστοφ. Ἀποσπ. 26), Ἀντιφάνης ἐν «Φιλοθηβαίῳ» 1. 3, Δωρίων παρ’ Ἀθην. 338Α· ― ὡσαύτως κάκκᾰβος, ὁ, Νικοχ. ἐν «Λημνίαις» 4, Ἀντιφάν. ἐν «Παρασίτῳ» 1. 3, (ἔνθα ἴδε Meineke), ὁ αὐτ. ἐν Ἀδήλ 32· ― ὡσαύτως κάκκαβος, ἡ, Ἀλέξ. Τραλλ. 3. σ. 202· ἴδε Φρύν. σ. 427, Μοῖριν σ. 206, Ἡσύχ., Φώτ. καὶ Ζωναρ. σ. 1154. Φέρεται δὲ κάκκαβος, κακάβη, δι’ ἑνὸς κ, παρὰ Γαλην. 13. σ. 949D, 9947.

Greek Monolingual

(I)
κακκάβη, ἡ (Α)
κακκάβι.
[ΕΤΥΜΟΛ. Πρόκειται μάλλον για δάνεια λ. σημιτικής προελεύσεως (πιθ. ακκαδ. kukkubu), την οποία από την ελλ. δανείστηκε με τη σειρά της η λατ. (πρβλ. λατ. cacabus «χύτρα»).
ΠΑΡ. αρχ. κακκάδιον.
ΣΥΝΘ. μσν. κακκαδοπυρφόρος].
(II)
κακκάβη, ἡ (Α)
η πέρδικα.
[ΕΤΥΜΟΛ. Ονοματοποιία από την κραυγή του πουλιού. Η κατάλ. επηρεασμένη πιθ. από τα κόναβος, θόρυβος. Αξιοσημείωτη ωστόσο η ομοιότητα του ακκαδ. kakkabanu «πέρδικα». Το λατ. ρήμα cacabare «κακκαβίζω» είναι δάνειο από την ελλ.
ΠΑΡ. κακκαβίζω.

Frisk Etymological English

1.
Grammatical information: f.
Meaning: three-legged pot, acc. to Ath. 4, 169c = χύτρα (Com.),
Other forms: also κακάβη, κάκαβος (Gal., Alex. Trall.), κάκκαβος m. (L)
Derivatives: Dimin. κακ(κ)άβι(ο)ν (Eub., pap.).
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]
Etymology: - Technical LW [loanword] of unknown origin (Semitic?; cf. Akkad. kukubu; Lewy Glotta 16, 137 and Grimme Glotta 14, 19); rejected by E. Masson, Emprunts sémit. 83-83, but again defended by Szemerényi IF 73 (1968) 194f. In the meaning kettle it could be a metaphor of partridge, Hemmerdinger Glotta 48 (1970) 53. From Greek Lat. cac(c)abus, dimin. cac(c)abulus (= κακουβαλουμ in Ps.-Dsc.; Andre Latomus 14, 518). Cf. W.-Hofmann s. cac(c)abus. - The word could well be Pre-Greek (seen the variations) and Lat. cascabus cacabus grandis (Gloss.), cited by Fur. 298.
2.
Grammatical information: f.
Meaning: partridge (Ath. 9, 390a)
Other forms: κακκαβίς f. (Alkm. 25)
Derivatives: κακκαβίζω quack, of a partridge (Arist., Thphr.), of owls (Ar. Lys. 761; v.l. -βάζω; cf. κικκαβάζω); also κακκάζω (of hens) H.
Origin: LW [a loanword which is (probably) not of Pre-Greek origin] Anat.
Etymology: For the ending cf. ὄτοβος, κόναβος, θόρυβος (Chantraine Formation 260); further onomatopoetic. From Greek Lat. cacabāre quack; compare Lat. cacillāre id., NHG. gackern, Dutch kakelen, Russ. kokotátь quack etc. Cf. Hitt. kakapan, Akkad. kakkabanu partridge, Benveniste, Hitt. et indo-europ. 7; Szemerényi IF 73 (1968) 94; Cardona, Orbis 16 (1967) 161-164. Neumann, Heth. u. luw. Sprachgut 60 (from Lydian?).

Frisk Etymology German

κακκάβη: 1.
{kakkábē}
Forms: κάκκαβος m. (L), auch κακάβη, κάκαβος (Gal., Alex. Trall.);
Grammar: f.,
Meaning: dreibeiniger Kessel, nach Ath. 4, 169c = χύτρα (Kom. u. a.)
Derivative: Deminutivum κακ(κ)άβι(ο)ν (Eub., Pap. u. a.).
Etymology: Technisches LW aus unbekannter Quelle (semitisch?; vgl. akkad. kukubu; Lewy Glotta 16, 137 und Grimme Glotta 14, 19). Aus dem Griech. lat. cac(c)abus, Demin. cac(c)abulus (= κακουβαλουμ o. ä. bei Ps.-Dsk.; Andre Latomus 14, 518). Vgl. W.-Hofmann s. cac(c)abus.
Page 1,757-758
2.
{kakkábē}
Forms: κακκαβίς f. (Alkm. 25)
Grammar: f. (Ath. 9, 390a),
Meaning: Rebhuhn.
Derivative: Daneben κακκαβίζω gackern, vom Rebhuhn (Arist., Thphr.), von Eulen (Ar. Lys. 761; v.l. -βάζω; vgl. κικκαβάζω); auch κακκάζω (von Hühnern) H.
Etymology: Zum Ausgang vgl. ὄτοβος, κόναβος, θόρυβος u. a. (Chantraine Formation 260); im übrigen onomatopoetisch, wobei sowohl für die Nomina wie für die Verba von einer Lautimitation auszugehen ist. Aus dem Griechischen lat. cacabāre gackern, vom Rebhuhn; andere ähnliche Bildungen sind lat. cacillāre ib., nhd. gackern, holl. kakelen, russ. kokotátь gackern u. a. m.
Page 1,758